Op mijn 55e werd ik verliefd op een man die 15 jaar jonger was dan ik, en ontdekte een onverwachte waarheid
De volgende ochtend begon goed. Ik strekte me uit, mijn gedachten raasden over het volgende hoofdstuk van mijn roman.
Maar zodra het bureaublad verscheen, stond mijn hart stil. De map met mijn roman – twee jaar bloed, zweet en slapeloze nachten – was verdwenen. Ik doorzocht elk plekje op de harde schijf, in de hoop dat ik hem kwijt was. Niets.
Ter illustratie.
Maar ik wist dat ik het niet deed. Ik haastte me de kamer uit en ging rechtstreeks naar Lana. Terwijl ik door de gang liep, trokken vage geluiden mijn aandacht. Ik verstijfde, mijn hart bonkte. Langzaam naderde ik het geluid. De deur naar de kamer ernaast stond op een kier.
« We moeten het alleen nog aan de juiste uitgever voorstellen? » zei hij.
Mijn bloed begon te vriezen. Erics stem was kenmerkend. Ik keek door de opening en zag Lana zich naar voren buigen, haar stem een zacht gezoem van samenzwering.
Mijn maag keerde om van woede, verraad en, erger nog, desillusie. Eric, die me aan het lachen had gemaakt, naar me had geluisterd en mijn vertrouwen had gewonnen, was daar onderdeel van.
Ik draaide me om voordat ze me konden zien en ging naar mijn kamer. Ik sloeg mijn koffer dicht en propte er onhandig kleding in.
Tegen de tijd dat ik het eiland verliet, leek de verblindende zon een vreselijke grap. Ik hield mijn aandacht voorwaarts gericht, niet bereid om achterom te kijken. Dat was niet nodig.
Maanden later was de boekwinkel gevuld met opwinding. Rijen stoelen waren bezet en de lucht was gevuld met gepraat. Ik stond op het podium, met een exemplaar van mijn roman in mijn hand, en probeerde me te concentreren op de mensen die naar me terugkeken.
Nadat de rij voor de handtekeningen korter was geworden en de laatste gast was vertrokken, plofte ik moe neer op een stoel in de hoek van de winkel. Toen zag ik het: een klein gevouwen briefje op tafel.
« Je bent me een handtekening verschuldigd. Café om de hoek als je vrij bent. »
Het handschrift was bekend. Mijn hart slaat een slag over. Eric.
Alleen ter illustratie.
Even overwoog ik het te verfrommelen en weg te lopen. Maar in plaats daarvan zuchtte ik, pakte mijn jas en liep naar het café. Ik herkende hem meteen.
« Thea, ik moet het uitleggen. Wat er op het eiland is gebeurd… In eerste instantie begreep ik Lana’s ware motieven niet. Ze overtuigde me ervan dat het allemaal was om jou te helpen. Maar zodra ik ontdekte wat ze van plan was, pakte ik de flashdrive en stuurde hem naar jou. »
« Ze was altijd jaloers op je, weet je, » zei Eric zachtjes, de stilte verbrekend. « Zelfs toen ze nog op de universiteit zat, voelde ze zich overschaduwd. Deze keer zag ze een kans en misbruikte ze ons vertrouwen om te proberen iets af te pakken wat niet van haar was. »
« Je hebt de juiste keuze gemaakt. Dat telt. »
« Betekent dit dat je mij nog een kans geeft? »
Alleen ter illustratie.
Toen we het café verlieten, zag ik mezelf glimlachen. Die ene date leidde tot een andere, en toen nog een. Voor ik het besefte, was ik verliefd. En op dat moment was het niet eenzijdig. Wat begon als verraad, is uitgegroeid tot een partnerschap gebaseerd op begrip, vergeving en, ja, liefde.
