Een paar ogenblikken later kwam de eigenaar naar mijn tafel bij het raam.
« Je ziet eruit alsof je het enorm naar je zin hebt gehad. Blijf maar zo lang als je wilt, » zei ze tegen me.
De buitenkant van een gezellig café | : Midjourney
Ik ging aan tafel zitten en sloeg mijn handen om de warmte van de mok. Voor het eerst in wat wel jaren leek, ging ik zitten. Er was geen lijstje om af te vinken. Geen keukenwekker die op me wachtte. Alleen zachte koffiemuziek boven mijn hoofd. Buiten wuifden de bomen zachtjes in de wind.
Vanbinnen ademde ik uit.
Later die avond ging ik terug om een kleine tas voor de nacht in te pakken. Ik ging naar mijn ouders. We hadden al afspraken gemaakt toen ik in het café was. Het huis leek nu kouder, galmend en steriel.
Aidan zat op de rand van het bed, met hangende schouders en zijn ogen gericht op de vloer, als een schooljongen die op zijn straf wacht.
« Je hebt mijn verjaardag verpest, Lacey, » zei hij met een lage, chagrijnige stem. « Neem je me echt niet mee? »
Ik keek niet op en rolde ook niet met mijn ogen. Ik ritste rustig mijn tas dicht.
« Nee, Aidan, » antwoordde ik. « Je hebt dit alleen gedaan. En nee. Ik ga alleen. En als ik terugkom, blijf ik werken. »
Hij volgde mij niet toen ik wegging.
Een man zittend op een bed | Bron: Midjourney
Twee dagen later vertrok ik alleen naar de Malediven.
« Weet je zeker dat je niet wilt dat ik met je meega? », vroeg mijn moeder.
« Ik weet het zeker, » antwoordde ik glimlachend. « Ik boek binnenkort een reisje voor jou en papa… maar ik moet dit alleen doen. Ik heb de laatste tijd in de schaduw geleefd. Ik moet het licht in stappen. »
De stilte op de Malediven was anders. Het was niet zwaar. Het was ruim. Zuiverend zelfs. Ik liep op blote voeten over eindeloze zandstranden, de oceaan krulde zich om mijn enkels als een zachte uitnodiging.
Ik liet het zout aan mijn huid hechten, ik liet de zon de delen van mij kussen die zich al maanden niet licht hadden gevoeld.
Ik las drie boeken in vier dagen. Ik zwom bij zonsopgang. Ik sliep met de ramen open en liet de wind de laatste restjes van wie ik in dat huis was geweest, wegvoeren.
Toen ik terugkwam, was ik gebruind en had ik een paar extra sproeten. Ik had nergens spijt van.
De volgende ochtend gaf mijn vader mij de scheidingspapieren die ik had aangevraagd voordat ik vertrok.
De nasleep kwam snel en was vreemd bevredigend. Aidans moeder, en anderen, was woedend. Later hoorde ik dat ze hem in de keuken in het nauw had gedreven toen ik wegging.
« Ze heeft gekookt! Ze heeft schoongemaakt! Ze heeft een geweldig feest voor je gegeven en jij hebt haar zo voor gek gezet! » imiteerde mijn schoonmoeder.
Een paar dagen later ontmoette ik een nicht. Zij was ook op het feest geweest, en blijkbaar was Aidan die avond achter me aan gerend, overstuur en onzeker. Maar hij wist niet welke kant ik op was gegaan.
« Hij stond op de stoep, Lacey, ronddraaiend als een kind dat zijn moeder in de menigte is kwijtgeraakt, » zei ze lachend.
Dat was het wel zo’n beetje.
Als ik er nu op terugkijk, voel ik geen boosheid of spijt.
Een lachende vrouw zittend op een bankje | Bron: Midjourney
Ik ben gewoon helder.
Ik rouw om de versie van Aidan waarvan ik dacht dat hij bestond. De versie van wie ik hield. Maar ik ben dankbaar voor de versie van mezelf die ervoor koos om weg te lopen voordat hij volledig in zijn schaduw verdween.
En ik ben dankbaar, zo ontzettend dankbaar, dat we nooit kinderen hebben gehad. Want een kind opvoeden is al moeilijk genoeg. Je zou je man niet ook nog eens moeten opvoeden.
Een lachende vrouw in een zwarte jurk | Bron: Midjourney
Als je dit verhaal leuk vond om te lezen, is hier nog een verhaal dat je misschien leuk vindt: Vier dagen voor mijn bruiloft ging ik naar beneden om water te halen en hoorde ik mijn vader en stiefmoeder lachen om de leugens die mijn hele jeugd hadden getekend. Wat ze vervolgens zeiden, deed mijn wereld schudden, en ik wist dat ik hem niet naar het altaar kon laten lopen.
Dit werk is geïnspireerd op ware gebeurtenissen en mensen, maar is voor creatieve doeleinden gefictionaliseerd. Namen, personages en details zijn gewijzigd om de privacy te beschermen en het verhaal te verbeteren. Elke gelijkenis met bestaande personen, levend of overleden, of met daadwerkelijke gebeurtenissen is puur toeval en niet de bedoeling van de auteur.
De auteur en uitgever doen geen uitspraken over de nauwkeurigheid van de gebeurtenissen of de weergave van personages en zijn niet verantwoordelijk voor eventuele misinterpretaties. Dit verhaal wordt aangeboden « zoals het is » en de geuite meningen zijn die van de personages en weerspiegelen niet de mening van de auteur of uitgever.
