Terwijl Ivy tussen ons in sprong op weg naar de auto, besefte ik iets wat Eleanor nooit zou begrijpen: het is de liefde, niet het DNA, die een gezin bouwt.
« Mam? » vroeg Ivy slaperig. « Zal oma ooit haar excuses aanbieden? »
Tim antwoordde kalm, recht voor zich uit kijkend. « Soms laten mensen je precies zien wie ze zijn. En als ze dat doen, geloof je ze. »
We reden in stilte naar huis, sterker dan ooit. Eleanor kon haar excuses voor zich houden. We hadden iets wat niemand ons kon afnemen: een liefde die niet gemeten, gewogen of vernietigd kon worden.
Dit werk is geïnspireerd op ware gebeurtenissen en personages, maar is voor creatieve doeleinden gefictionaliseerd. Namen, personages en details zijn gewijzigd om de privacy te beschermen en het verhaal te versterken. Elke gelijkenis met bestaande personen, levend of overleden, of met daadwerkelijke gebeurtenissen berust op puur toeval en is niet de bedoeling van de auteur.
