t goed.
Mark die avond weer. Deze keer namen we op.
« Claire, » zijn stem brak, « alsjeblieft. Je hebt me kapotgemaakt. »
Ik haalde diep adem. « Nee, Mark. Je hebt jezelf kapotgemaakt. Ik ben gewoon gestopt met je te beschermen. »
Stilte. Toen – een zacht, gebroken lachje. « Je was nooit saai, » fluisterde hij.
Ik hing op.
Een paar maanden later rijd ik naar Seattle en is het allemaal weer voorbij – ik werk weer in de elektriciteitssector, huur een klein appartement aan zee. Ze dachten aan die bruiloft – de muziek, de beschikbare bronnen, dat het een ommekeer zou betekenen.
Maar bovenal hoor je over het geluid van de ochtend – en hoe vrede niet altijd komt. Soms bereikt die de universele keukenset, naast de zilveren ring.
