Ter illustratie.
Op dat moment begreep ik het eindelijk. Alles wat ze had meegemaakt, was niet voortgekomen uit zwakte, maar uit een verlangen om te ontsnappen aan de vicieuze cirkel van rijkdom en luxe.
Haar vader keek me aan en greep mijn hand stevig vast:
« Dank je wel dat je voor mijn dochter hebt gezorgd, dat je haar een echt thuis hebt gegeven. Geld, auto’s en materiële bezittingen zijn slechts uiterlijke zaken. Wat het belangrijkst is, is je hart. »
Het hele dorp was verbijsterd. Dezelfde mensen die me ooit hadden bespot en vernederd, bogen nu zwijgend hun hoofd. Ze hadden zich nooit kunnen voorstellen dat het « bedelaarsmeisje » dat ze hadden veracht, eigenlijk de dochter van een miljardair was – en dat ik, een eenvoudige boer, de schoonzoon van zo’n machtige familie zou worden.
Maar voor mij deden die titels er niet meer toe. Ik keek alleen nog maar naar Hanh en zag in haar ogen dezelfde puurheid als de dag dat we elkaar voor het eerst ontmoetten op de hoek van de markt. Ik wist toen dat ik, ongeacht haar status, niet van haar hield om haar verleden of haar achtergrond, maar om wie ze werkelijk was: een zachtaardige, nederige vrouw die me tijdens de moeilijkste dagen van mijn leven had bijgestaan.
Vanaf die dag werd ons verhaal een legende in het dorp. Mensen stopten met roddelen en vervingen het door bewondering. Ik bedankte het lot simpelweg dat ik Hanh die wintermiddag, zoveel jaar geleden, had mogen ontmoeten.
