In de loop van de maanden bezocht Taylor verschillende artsen en onderging hij diverse bloedonderzoeken. De resultaten waren niet perfect, maar niets dat alarmerend was: ijzertekort, licht verhoogde bloedplaatjeswaarden, tekenen van ontsteking. Maar elke arts leek de betekenis van deze resultaten te bagatelliseren.
Vol vertrouwen in deze geruststellende diagnoses ging Taylor zo goed en zo kwaad als het ging door met haar leven. Maar haar pijn werd ondraaglijk, haar eetlust nam af en haar moraal kelderde. Op slechts 32-jarige leeftijd zag ze zichzelf verzwakken zonder te begrijpen waarom.
Een late diagnose met verwoestende gevolgen
Pas toen er in augustus 2024 een grote lymfeklier in haar nek verscheen, namen artsen haar symptomen serieus. Een biopsie bevestigde waar ze zo bang voor was geweest: stadium 4 van de ziekte van Hodgkin. De ziekte had zich al verspreid naar haar botten, bloed en longen.
De klap was des te zwaarder omdat Taylor net een zwaar jaar achter de rug had, getekend door het verlies van haar huis. Toch begon ze meteen met een intensieve behandeling: het BrECADD-protocol, een nieuwe maar extreem krachtige chemotherapie. De bijwerkingen waren verschrikkelijk: intense pijn, misselijkheid en totale uitputting. Taylor kon zelfs tijdelijk niet meer praten en lopen.
