Verward en bezorgd vroeg Claire: « Wat is er aan de hand? Waarom moet ik terug? »
Er viel een moment stilte. Toen zei Mark met een zachtere stem: « Het is nu in orde, maar iemand hield je in de gaten. Iemand die je volgde. Iemand die ik ken. »
Claires gedachten raasden door haar hoofd toen ze besefte dat de man in de trein helemaal geen vreemde was. Maar hoe had Mark dat geweten? Hoe had hij kunnen voelen dat er iets mis was, zelfs van zo ver weg?
Op dat moment besefte ze dat liefde niet alleen om fysieke aanwezigheid draait.
Het is een band die zich over afstand en tijd uitstrekt. Op de een of andere manier voelde Mark haar angst aan en wist hij dat ze hem nodig had.
Terwijl zijn woorden haar angst wegnamen, keerde Claire terug naar het station. Ze voelde zich getroost door de gedachte dat ze nooit echt alleen was, omdat er altijd iemand was die van haar hield en van een afstandje over haar waakte.
