Voor iedereen die ooit te intens, te dramatisch of te veeleisend is bevonden om voor zichzelf op te komen: dit verhaal is voor jou. We zijn geconditioneerd om de vrede te bewaren, zelfs als het ons ons geluk en onze geestelijke gezondheid kost. Maar dit is de waarheid die ik heb geleerd: vrede zonder grenzen is niets meer dan stilte en camouflage. En stilte maakt families sneller kapot dan welke ruzie dan ook als je de last draagt om de puinhoop die anderen hebben gemaakt op te ruimen. Ik wil dat je dit hoort.
Je waarde wordt niet gemeten aan de hoeveelheid chaos die je absorbeert. Soms lijkt liefde op ‘nee’ zeggen. Soms is het vriendelijkste wat je voor je dierbaren kunt doen, hen de gevolgen van hun eigen keuzes te laten ondergaan. Dat is geen wreedheid, dat is verantwoordelijkheid. Dus als dit verhaal je aanspreekt, klik dan op ‘Abonneren’ en ga met me mee op deze reis, want het volgende hoofdstuk wordt groter dan alles wat je ooit hebt gezien.
Steun me door een reactie achter te laten voor Chloe. Welk advies zou je haar geven nu ze met therapie begint? Deel je advies met iedereen die vastzit in een vicieuze cirkel van ondersteunend toxisch gedrag. Welke grens heb jij gesteld die je leven heeft veranderd? Onthoud: grenzen zijn geen muren. Het zijn bruggen naar gezondere relaties.
En soms is de enige manier om je gemoedsrust te beschermen, eerst de moeilijkste stap te zetten. Abonneer je, deel je kennis hieronder en laten we dit gesprek voortzetten, want verandering begint wanneer we ons uitspreken.
