Een perfect begin
Het was de dag waar ik op had gewacht, de dag dat ik eindelijk mijn leven zou delen met de man van wie ik hield.
De ceremonie voelde perfect – onze familie en vrienden omringden ons, er hing gelach in de lucht en er werden eeuwige liefdesgeloften uitgesproken. Ik dacht dat niets de schoonheid van dat moment kon verstoren.
De kerk was helder verlicht door het zonlicht dat door de glas-in-loodramen naar binnen stroomde, en de geur van verse bloemen hing overal. Mijn hart bonsde van geluk en hoop.
Bij het altaar stond mijn verloofde kalm, bijna te kalm, met een tedere glimlach op zijn gezicht. De muziek begon en terwijl ik naar hem toe liep, concentreerde ik me alleen op zijn ogen en liet ik al het andere vervagen.
De onverwachte entree
Plotseling ging er een deur open.
Een vrouw, gekleed in het wit hoewel ze niet was uitgenodigd, stapte de kerk binnen. In haar armen droeg ze een klein meisje, niet ouder dan drie jaar.
De sfeer veranderde onmiddellijk. De stilte werd zwaar en drukte op iedereen die aanwezig was. Gasten draaiden hun hoofd om, fluisterden, zich afvragend wie ze was. Mijn borstkas trok samen van verwarring – ik had geen idee wat er gebeurde.
Ze liep met vaste tred naar het altaar. Toen ze haar hand lichtjes ophief, volgden alle ogen haar. Niemand van ons herkende haar. Wie was deze vreemdeling?
