Het langverwachte telefoontje van Charlotte
Een paar dagen later, terwijl ik nog steeds in het pension was, ging mijn telefoon.
Charlotte.
Ik liet de telefoon rinkelen en nam hem vervolgens rustig op.
» Hoi ? »
Zijn stem trilde.
« Dat wist je toch? »
« Weet je wat? »
« Het huis… De notaris heeft me gebeld. Er zijn enorme schulden. Duizenden euro’s! Als ze niet betaald worden, wordt er beslag gelegd op het huis. En jij… jij hebt geld, toch? »
Ik kon een glimlach niet onderdrukken.
“Ik heb misschien geld… Maar jij hebt me eruit gegooid.”
Stilte. Toen smeekte ze:
« Je moet mij helpen! »
