Zijn grootvader draaide zich om zonder te antwoorden.
Een vrouw in rouw | Bron: Midjourney
Een vrouw in rouw | Bron: Midjourney
« We vinden wel ons eigen plekje, » zei ik tegen Benny, terwijl ik een glimlach forceerde. « Alleen jij en ik, maatje. »
Het huisje dat we vonden was klein maar schoon, met een kleine tuin waar Benny kon spelen. De huur slokte de helft van mijn salaris als serveerster op, maar mijn zoon vlinders zien jagen in het verspreide gras maakte het helemaal de moeite waard.
Ik werkte overuren wanneer ik kon. Nacht na nacht kwam ik thuis met pijnlijke voeten en trof ik Benny slapend op de bank aan, wachtend op me. Ik droeg hem naar bed, voorzichtig om hem niet wakker te maken, en stortte dan naast hem neer, te uitgeput om te huilen.
Een jongen die diep sliep | Bron: Midjourney
Een jongen slaapt diep | Bron: Midjourney
Drie maanden nadat Zach stierf, zag ik Doris.
Ik liep net de discountsupermarkt uit en berekende of ik genoeg geld had om Benny’s elektriciteitsrekening en schoolspullen te betalen, toen er een glimmende zwarte auto de parkeerplaats van het luxe autoparkeerterrein opreed.
De deur ging open en Doris stapte naar buiten. Ze droeg iets wat leek op een designerjas, een grote zonnebril op haar neus en boodschappentassen van dure winkels hingen om haar pols.
Ik liet bijna mijn boodschappen vallen. De vrouw die 20 jaar als kassière had gewerkt en zorgvuldig het geld van anderen telde, zag er nu uit alsof ze uit een glossy magazine was gestapt.
Een vrouw naast een dure auto | Bron: Midjourney
Een vrouw staat naast een luxe auto | Bron: Midjourney
Voordat ik er over na kon denken, liep ik naar haar toe.
« Doris? »
Ze verstijfde toen ze mij zag, maar herstelde zich daarna weer.
« Waar heb je het geld voor dit alles vandaan? » Ik gebaarde naar zijn auto en kleren. « Je had deze dingen nooit toen Zach nog leefde. Je… je bent een kassier. Hoe kon je dit allemaal betalen? »
Haar ogen vernauwden zich achter haar dure zonnebril. « Prima… het gaat je niets aan! » snauwde ze, terwijl ze langs me heen liep en haar autodeur dichtsloeg.
Terwijl ze wegscheurde, stond ik in een wolk uitlaatgassen, en de argwaan knaagde aan me.
Een vrouw kijkt naar een auto | Bron: Midjourney
Een vrouw kijkt naar een auto | Bron: Midjourney
« Dat was oma, toch? » vraagt Benny, terwijl hij aan mijn mouw trekt. « Waarom wil ze ons niet meer zien? »
Ik keek naar het verwarde gezicht van mijn zoon en forceerde een glimlach. « Sommige mensen weten gewoon niet hoe ze met verdriet om moeten gaan, schat. »
De Rusty Nail Bar was niet mijn eerste keus, maar de fooien waren goed en doordat het laat was, kon ik er nog steeds terecht als Benny thuiskwam van school.
Op een dinsdagavond, terwijl ik tafels aan het afvegen was, drukte het gewicht van de vermiste Zach op mijn borst als een rotsblok dat ik nooit meer weg kon rollen.
Een neonreclame | Bron: Unsplash
Een neonbord | Bron: Unsplash
Ik haalde zijn foto uit mijn portemonnee – die van onze jubileumreis naar het meer. Hij lachte, het zonlicht ving zijn haar.
“Hé, ik ken een kerel.”
Ik keek op en zag Max, de barman, over mijn schouder leunen.
» Echt ? »
« Ja, hij kwam wel eens langs. Wacht… » Haar ogen werden groot. « Je bent zijn vrouw, toch? Tiana, toch? Hij had het altijd over jou. »
Er vormde zich een brok in mijn keel. « Echt? »
Een barman die een drankje klaarmaakt | Bron: Freepik
Een barman die een drankje klaarmaakt | Bron: Freepik
Max knikte en schoof in de stoel tegenover me. « Hij was zo trots op jou en je kind… hij liet ons altijd foto’s zien. » Zijn gezicht werd ernstig. « Ik heb gehoord wat er gebeurd is. Het spijt me zo. »
“Dank u wel,” zei ik, terwijl ik de foto weglegde.
« Dus je hebt het geld van zijn moeder gekregen? »
Ik staarde hem aan. « Welk geld? »
Max’ uitdrukking veranderde van medeleven in verwarring. « Contant geld. Zachs spaargeld. Hij bewaarde het bij zijn moeder… Hij zei iets over het niet verantwoorden ervan vanwege oude schulden. » Hij kwam dichterbij. « Hij moet er in de loop der jaren bijna honderdduizend dollar hebben bewaard. »
Een verbijsterde vrouw | Bron: Midjourney
Een verbijsterde vrouw | Bron: Midjourney
De munt lijkt te kantelen. « Voor $100.000? En zijn moeder heeft het? »
« Ja, in zijn kelder. Zach heeft het me ooit laten zien toen we samen waren. Hij zei dat het voor jou en Benny was. »
Opeens had Doris designerkleding, een sportwagen en was ze ineens rijk… het werd allemaal ineens heel logisch.
« Ik moet gaan, » zei ik, terwijl ik mijn jas al pakte. « Wil je me dekken? »
Max knikte, zijn gezicht stond vol zorgen. « Komt het wel goed met je? »
Ik bleef bij de deur staan. « Nee. Maar ik ga halen wat van mijn zoon is. »
Een bezorgde vrouw | Bron: Midjourney
Een angstige vrouw | Bron: Midjourney
Politieagent Sanders keek, volgens zijn identificatieplaatje, ongemakkelijk heen en weer tussen Doris en mij terwijl we in zijn onberispelijke woonkamer stonden.
« Mevrouw, zonder documenten waaruit blijkt dat het geld van u of uw zoon is, kunnen wij weinig doen », legde hij uit.
Doris stond daar met haar armen over elkaar, en haar ogen straalden triomf uit.
« Maar het was het geld van mijn man, » hield ik vol. « Hij heeft het voor ons gespaard. »
« Van horen zeggen, » antwoordde Doris. « Zach heeft me hier nooit iets over verteld. »
Een politieagent kijkt naar zijn collega | Bron: Pexels
Een politieagent kijkt naar zijn collega | Bron: Pexels
Agent Sanders zucht. « Mevrouw Tiana, ik leef echt met u mee. Maar vanuit juridisch oogpunt valt bezit in dit soort gevallen onder negen tienden van de wet. »
Haar partner, een jongere agent die tot nu toe gezwegen had, nam het woord. « Hoewel ik het moet zeggen, mevrouw, » zei hij tegen Doris, « vind ik het nogal schokkend dat u, in plaats van uw schoondochter en kleinzoon te helpen, het geld van uw overleden zoon gebruikt om sportauto’s en dure kleding te kopen. »
Doris deinsde terug, de kleur verdween uit haar gezicht.
« Ga weg, » siste ze. « Jullie allemaal. »
Een boze vrouw stond in de deuropening | Bron: Midjourney
Boze vrouw staat in de deuropening | Bron: Midjourney
Toen ik wegging, zag ik Zach op de familiefoto’s aan de muur. Zijn glimlach, die zo veel leek op die van Benny, leek me naar de deur te volgen.
« Het spijt me, » zegt agent Sanders als we bij de politieauto aankomen. « Soms is de wet niet altijd in overeenstemming met wat juist is. »
Ik knikte verdoofd. « Bedankt voor het proberen. »
Die avond hield ik Benny stevig vast terwijl we op onze versleten bank zaten, met een kinderfilm zachtjes op de tweedehands televisie.
Vrouw kijkt televisie | Bron: Midjourney
Een vrouw kijkt televisie | Bron: Midjourney
« Mam, waarom houd je me zo stevig vast? » vroeg hij, terwijl hij zich heen en weer bewoog.
Ik liet mijn greep los. « Sorry, lieverd. Ik hou zo veel van je. »
Hij draaide zich om en keek me aan. « Is dit omdat je aan papa denkt? »
« Zoiets. Benny, beloof je me iets? »
« Wat, mam? »
