« We moeten scheiden, » flapte Anton eruit. « Ik ben dit hele familiespel zat. Ik heb mijn eigen leven. En ik heb mijn vrijheid nodig. »
« Is de scheiding voorbij? » vroeg Albina. « En de kinderen dan? En ik? »
« Nou, het komt wel goed, » haalde Anton zijn schouders op. « Je bent tenslotte moeder. Je komt er wel doorheen. »
Diezelfde avond vertrok Anton en pakte al zijn spullen in. Albina kon niet geloven dat haar comfortabele leven van de ene op de andere dag volledig verwoest was. Ze ging op zoek naar werk. Ze moest haar kinderen bij de buren achterlaten.
Met veel moeite kreeg ze een baan als schoonmaakster in een winkelcentrum.
Het was niet de baan waar Albina van gedroomd had. Ze moest ‘s nachts extra diensten draaien. Albina werd heen en weer geslingerd tussen werk en thuis. En ook ‘s avonds zat ze vast.
« Mama, waarom ben je altijd aan het werk? » vroeg de kleine Lena. « Ik mis je zo erg. »
« Het spijt me, lieverd, » zuchtte Albina. « Ik moet geld verdienen om eten en kleding te kopen. »
Even een voorbeeld.
– En papa? Hij verdient veel. Waarom helpt hij ons niet?
