Drie jaar later werd ze directeur van The Grace Foundation, waarmee ze honderden meisjes in de Verenigde Staten hielp.
Voor Grace – en het meisje met de droevige ogen
Op een rustige middag in Central Park stopte Emily bij een oud houten bankje. De wind ruiste door de gouden bladeren.
Op de bank was een klein metalen plaatje aangebracht met de volgende tekst:
“Voor Grace – en het meisje met de droevige ogen.”
Emily ging zitten, sloot haar ogen en glimlachte zachtjes.
Er lag nog steeds een zweem van verdriet in haar ogen, maar nu straalden ze ook warmte en vrede uit.
Ze fluisterde: « Dank u, meneer Bennett… dat u mij mijn waardigheid hebt teruggegeven. »