Jarenlang leefde Richard Whitman een leven waar velen jaloers op zouden zijn. Als succesvol zakenman in Chicago bracht hij zijn dagen door in vergaderingen en zijn nachten op luchthavens, op zoek naar contracten en het sluiten van deals over de hele wereld. Voor de meesten leek hij alles te hebben: een fortuin, een nieuw huwelijk en twee prachtige kinderen.
Maar op een avond, na terugkomst van een slopende reis van drie weken naar het buitenland, veranderde Richards leven op een manier die hij nooit had verwacht. Wat hij in zijn keuken ontdekte, schokte hem niet alleen tot in zijn diepste wezen, maar dwong hem ook om te kiezen wat er echt toe deed.
Een ingebeelde thuiskomst.
Toen de taxi stopte bij zijn huis met twee verdiepingen in de buitenwijk, sloeg Richards hart een slag over. Hij zag zijn zevenjarige dochter Emily voor zich, die naar de deur rende en « Papa! » riep. Hij zag de kleine Alex voor zich, vrolijk kirrend in zijn stoel. En hij dacht aan Vanessa, zijn vrouw van nog maar twee maanden, die hem met een glimlach begroette.
Hij stapte uit de taxi met souvenirs in zijn hand: een boek voor Emily en een knuffel voor Alex. Het leek het perfecte moment: een vreugdevolle hereniging met de familie die hij als de zijne beschouwde.
Maar op het moment dat hij de sleutel omdraaide en naar binnen stapte, stortte de denkbeeldige wereld in elkaar.
Schokkende realiteit
In plaats van gelach werd Richard begroet door het geluid van brekend glas en de doordringende kreet van een kind. Hij voelde een beklemming op zijn borst terwijl hij zich naar de keuken haastte.
Wat hij zag, deed de aktetas uit zijn handen glippen.
Emily zat op de tegelvloer, haar jurk doorweekt, de melk droop uit haar haar. Ze sloeg haar armpjes beschermend om Alex heen en beschermde hem zo goed als ze kon. Vanessa stond over haar heen gebogen, een lege kan in haar hand, haar gezicht vertrokken van woede.
« Alsjeblieft, mam, het spijt me, » kreunde Emily met trillende stem.
