Andres, haar rijke vriend, bleef roerloos staan. Wat hij zojuist had gezien, maakte hem misselijk. Hij zag Rosa niet als een werknemer, maar als iemand die voor tientallen mensen was vernederd. Onder zijn ogenschijnlijke kalmte sudderde woede.
Vanessa draaide zich met een ondeugende glimlach naar hem om en stemde toe. « Schatje, is dat niet absurd? Kijk eens hoe zielig ze eruitziet. Ze heeft de schoonheid van dit huis verpest. »
Maar Andrés’ gezicht bleef koud en ondoorgrondelijk. De gasten bewogen onrustig, de naderende storm voelend.
