Natuurlijk was alles in orde. Maar ik wilde hem toch laten zien dat ik aan zijn kant stond.
Twee kommen op het aanrecht | Bron: Midjourney
Toen ging ik verder met stap twee.
De aanbetaling verliep soepel. De procedure bij de kantonrechter verliep soepel. Ik had bonnetjes, taxaties en foto’s van de schade.
Ik had ook Alice’s Instagram-account als bewijs dat zij de eigenaar van de boeken was. Ze had een prachtig, esthetisch aantrekkelijk verhaal over haar boekenavonturen vastgelegd.
Vivian, doe je best, dacht ik.
Socialmediakanaal | Bron: Midjourney
« Ga je dit echt voor de rechter brengen? » riep Vivian in de telefoon.
« Oh, heb je de opdracht gekregen? » vroeg ik. « Ik bedoel, je lachte toen ik het beleefd vroeg, zus. Laten we eens kijken of de rechter het net zo grappig vindt als jij. »
Ze hing op zonder een woord te zeggen.
In de rechtszaal deed mijn zus haar best om de zaak te bagatelliseren.
Boze vrouw aan de telefoon | Bron: Midjourney
Siena is nog maar een kind!
Boeken zijn niet zoveel waard.
Mijn zus doet dramatisch. Het is onredelijk. Ze wil gewoon mijn geld!
Gelukkig was de rechter het daar niet mee eens. Met al het bewijsmateriaal in handen, werd er snel beslist.
Vivian was ons het volledige bedrag verschuldigd.
Boze vrouw | Bron: Midjourney
« Goed gedaan, mam, » zei Alicja terwijl we onderweg naar huis een ijsje aten.
« Ik zou alles voor je doen, » antwoordde ik, terwijl ik me afvroeg welk parfum ik wilde.
Maar eerlijk?
Dat was nog maar het begin.
Verschillende smaken ijs | Bron: Midjourney
Mijn zus heeft jarenlang gewerkt aan haar imago als de perfecte en verantwoordelijke moeder. Dus deed ik wat elke moderne ouder zou doen. Ik plaatste het hele verhaal in onze lokale Facebook-groep voor ouders.
Ik was zakelijk, niet kinderachtig. Ik wilde mijn zus of nichtje geen pijn doen. Maar ik moest ze laten zien hoe fout ze zaten.
Ik plaatste voor-en-na foto’s van de beschadigde boeken, en een overzicht van de kosten. Ik beledigde mijn zus niet; ik onthulde gewoon wat er was gebeurd en hoe ze weigerde haar verantwoordelijkheid te nemen.
Laptop open | Bron: Midjourney
« Mam, ik wil niet dat je hierover ruzie krijgt met tante Viv, » zei Alice, terwijl ze Ichabod, onze kat, oppakte.
« Het is niet jouw schuld, meisje, » zei ik, terwijl ik de kattenbak vulde. « Je moet begrijpen dat je tante verantwoordelijkheid moet nemen voor haar daden. We zullen hem daar in ieder geval op wijzen. »
Alice schudde haar hoofd. Ik wist dat ze niet blij was met de Facebookpost, maar ik wist ook dat ze waardeerde hoe hard ik voor haar had gevochten.
Grijze kat met blauwe halsband | Bron: Midjourney
En de bijdrage dan?
Het ontplofte!
Boekenliefhebbers waren woedend. Ouders reageerden woedend op Alice’s naam. Verschillende vriendinnen van mijn zus reageerden op de post en eisten dat ze ontslag nam.
Ze probeerde de schade te beperken, maar het was te laat. Hoe meer ze zich verdedigde, hoe slechter ze eruitzag.
Laptop open | Bron: Midjourney
« Je hebt me pijn gedaan, » zei Vivian op een dag aan de telefoon. « Alles wat je doet… doet me pijn, Wren. »
« Jij en Sienna hebben eerst mijn kind pijn gedaan, » antwoordde ik, terwijl ik aan mijn thee nipte. « Het spijt me dat het zover moest komen, Viv, maar kom op, ze is mijn kind. »
« En ik ben je zus. » « Je had het juiste kunnen doen, » antwoordde ik.
Vrouw aan de telefoon | Bron: Midjourney
Mijn beste vriendin, Sarah, werkte op de afdeling personeelszaken bij het bedrijf van mijn zus. Het bleek dat Vivian solliciteerde naar een promotie die eerlijkheid en verantwoordelijkheidsgevoel vereiste.
Toen ik Sarah ontmoette, vertelde ze me er alles over tijdens het eten.
« Dat had ik niet moeten zeggen, Wren, » zegt ze, terwijl ze gegrilde vis snijdt. « Maar Vivian was in de running en leek de beste kandidaat voor de baan. Maar er zitten een heleboel mensen van mijn werk in de Facebookgroep. En zijn karakter werd in twijfel getrokken. »
Ik huiverde.
Voedingsassistent | Bron: Midjourney
« Je doet gewoon een beetje kebab in de leçon, » maar je kunt het ook met paté eten.
« Et tu l’as fait, » zei Sarah tussen twee boeketten door. « Vouw Vivians pasta niet om deze fois-ci poste te krijgen. Wie ziet dit nu in de prochain post, als het niet even is? Iemand hoeft toch geen compensatie te geven voor een mooie promotie? »
Wie geeft er nou een pastapost op?
Een bord pasta | Bron: Midjourney
Toen Vivian met tegenzin het geld afstond, werd ze een sociale outcast.
En ik was er nog niet klaar mee.
Uiteindelijk eiste de rechter meer geld van hem dan ik had berekend. Hij wilde een schadevergoeding voor Alice’ pijn. Toen het geld arriveerde, ging de helft natuurlijk naar Alice.
