Charlotte’s langverwachte telefoontje
Een paar dagen later, terwijl ik nog steeds in het pension verbleef, ging mijn telefoon.
Charlotte.
Ik liet de telefoon overgaan en nam vervolgens op met een kalme toon.
» Hallo ? «
Zijn stem trilde.
“Je wist het toch?” »
“Weet je wat? »
“Het huis… De notaris belde me. Er zijn enorme schulden. Duizenden euro’s! Als ze niet worden terugbetaald, wordt het huis in beslag genomen. En jij… jij hebt het geld, toch?”
Ik kon een glimlach niet onderdrukken.
“Ik heb misschien het geld… Maar jij hebt me eruit gegooid.” »
Een stilte. Toen smeekte ze:
“Je moet mij helpen!” »
