In de envelop zat een foto van James, lachend in zijn uniform. Op de achterkant stond in zijn eigen handschrift: « Zeg de man in de bar dat je hem moet bedanken. »
De geboorte van een missie.
We hebben de foto ingelijst en naast de patch geplaatst. Maar het verhaal eindigde daar niet.
Mijn zoon, die nu zeven is, begon brieven te schrijven – simpele briefjes met krijttekeningen waarop stond: « Bedankt voor je moed. » Hij stuurde er eerst een paar. Toen vroeg hij of we er een project van konden maken.
Hij noemde het « Pannenkoeken voor Helden. »
Al snel reisden de brieven door de staten. Veteranen schreven terug. Families stuurden foto’s. Een van hen stuurde ons zelfs een vlag die in het buitenland wapperde. Een lokale nieuwszender pikte het verhaal op. Scholen deden mee. Wat begon met de vriendelijkheid van één kind, verspreidde zich naar duizenden anderen.
Toespraak op Memorial Day:
Mijn meest onvergetelijke moment was op Memorial Day. Mijn zoon werd gevraagd om te spreken tijdens de dienst. Nerveus maar vastberaden stond hij op het podium met een foto van James McCall in zijn handen.
« Ik heet Noah, » zei hij kalm. « Ik ben zeven jaar oud. En ik geloof dat helden ook van pannenkoeken houden. »
De menigte grinnikte zachtjes. Toen werd zijn uitdrukking ernstig. « Ik heb ooit een soldaat ontmoet. Ik zei alleen maar: ‘Dank je wel.’ Maar nu weet ik dat zelfs kleine woorden iemands hart kunnen veranderen. »
Veteranen in uniform veegden hun ogen af. De grijze man omhelsde Noah en fluisterde: « Jongen, je hebt meer voor ons gedaan dan je ooit zult weten. »
Een erfenis van vriendelijkheid
Die avond ontvingen we een e-mail van een moeder uit Vermont. Haar zoon, een veteraan die zich in zichzelf had teruggetrokken, kwam uit zijn kamer nadat hij een brief van Noah had ontvangen. Zijn eerste woorden in weken waren: « Mogen we pannenkoeken bakken? »
Toen drong het tot me door: James McCall heeft niet meer meegemaakt hoe ver zijn verhaal zou reiken. Maar zijn laatste geschenk – een lapje grond, een foto en een herinnering aan hoop – plantte een zaadje dat blijft groeien.
Misschien is dit wel het geheim van goedheid. Het blijft bestaan. Het vermenigvuldigt zich. Het redt levens waarvan we het bestaan niet kennen.
