Het dagelijks leven speelt zich af in een isolement. Soms duikt verdriet naast ons op, soms zijn de mensen van wie we denken dat ze ons gezin zullen beschermen degenen die om hen geven, degenen die het uit elkaar scheuren. Om problemen te voorkomen, moet ik mijn eigen problemen hebben, maar ik weet niet hoe ik ermee moet spelen, maar ik hoef me er ook geen zorgen over te maken.
Het verhaal van mijn vader en moeder kwam overeen met dat van Rufus. Ik ben 55 jaar oud, geboren en getogen in Indiana, en na dertig jaar in de transportlogistiek, heb ik door de Verenigde Staten gereisd en meer nachten in motels doorgebracht dan ik kan tellen.
Van nature ben ik een evenwichtig persoon. Ik beperk mezelf of mijn eigen kracht niet; ik leef binnen de mogelijkheden en verspil geen woorden. Maar er is één persoon die me diep kan raken: mijn dochter Emily.
Op haar 25e is Emily alles wat we zoeken: intelligent, meelevend en toegankelijk. En nu is ze ons zevende kind, met een eerste kind dat mijn eerste kleinkind zal worden.
