Die avond ging ik op zoek naar een nieuw appartement voor Emily en mij. Dit was geen gemakkelijke beslissing – huwelijken vallen niet van de ene op de andere dag uit elkaar. Maar sommige verraadslagen laten sporen na, en als ze eenmaal begaan zijn, is er geen weg meer terug.
Een paar weken later verhuisden Emily en ik naar een bescheiden maar knus appartement met twee slaapkamers vlakbij het ziekenhuis. Het was geen luxe, maar het was wel van ons. Toen Emily beviel van een gezonde dochter, hield ik mijn kleindochter in mijn armen, terwijl de tranen over mijn wangen stroomden. Ik had de moeilijkere weg gekozen, maar het was de juiste.
Samantha had nooit gedacht dat ik haar echt zou verlaten. Maar de waarheid is dat ze me al lang daarvoor had verlaten – toen ze haar ego belangrijker vond dan het welzijn van mijn dochter. Ik heb nooit achterom gekeken en nooit spijt gehad van de groeiende afstand tussen ons. Want door mijn scheiding kreeg ik iets veel belangrijkers: de kans om eindelijk de vader en beschermer te zijn die mijn dochter verdiende.
