In plaats daarvan liet ik een briefje achter bij de deur:
« Ik kan dit niet zegenen, maar ik kan je ook niet haten. Ik ga nu weg. Ik hoop dat je geluk vindt. »
Ik draaide me om en liep de straat af. Achter me klonk de bruiloftsmuziek, elke noot drukte als steen op mijn hart.
Mijn jeugd, mijn familie. Alles stortte in op dat ene moment.
