Mijn strenge moeder zette me het huis uit nadat ze een zwangerschapstest in mijn kamer had gevonden. Ik pakte mijn koffers en dacht dat mijn leven thuis voorbij was. Toen kwam er een heftige ruzie met onze buren aan het licht die alles veranderde.
Ik denk dat het het beste is om bij mijn kindertijd te beginnen, zodat je kunt begrijpen hoe ik ben opgegroeid met mijn moeder.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Iedereen die beweert dat kinderen gelijk behandeld moeten worden, zou een hartaanval hebben gekregen als hij zag hoe mijn moeder mijn zusje en mij heeft opgevoed.
Mijn vader verliet ons voordat ik geboren werd en vanaf dat moment besloot mijn moeder dat ik voor zijn fouten moest boeten.
Ze heeft het nooit makkelijk met me gehad. Ik moest altijd overal de beste zijn. Als ik geen A+ haalde, voelde dat als het einde van de wereld.
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexels
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexels
« Theresa, is dit het beste wat je kunt doen? », verweet ze me, haar stem scherp als glas.
Mijn zusje Ann werd geboren toen mijn moeder met Roger, mijn stiefvader, trouwde.
Ann had de zachtaardige, liefdevolle versie van mijn moeder, terwijl ik de strenge, onbuigzame versie had.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
De regels golden nooit voor Ann. Ze was altijd het perfecte prinsesje, zelfs toen ze geld uit Rogers portemonnee stal en het aan haar luie vriendje uitgaf.
‘Je weet hoe tieners zijn,’ zei mama op een luchtige en toegeeflijke toon.
Het was alsof ik in een andere wereld leefde, een wereld waarin fouten worden bestraft en perfectie de enige manier is om te overleven.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Als kind was ik kapot van dit onrecht, maar naarmate ik ouder werd, werd het steeds makkelijker om het te accepteren en verder te gaan.
Vooral omdat ik op het punt stond een gezin te stichten. Petrus was mijn redding – degene die me accepteerde zoals ik was.
Toen hij me ten huwelijk vroeg, voelde ik dat ik eindelijk kon ademen. We waren net afgestudeerd en hadden besloten geld te sparen voor een huis, dus woonden we allebei bij onze ouders.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Het was moeilijk om weer bij mijn moeder in te trekken, maar ik zei tegen mezelf dat het tijdelijk was.
Ann woonde ook bij mama. Ze had geen opleiding gevolgd, dus deed ze hier en daar wat klusjes.
Maar voor mama was ze nog steeds de perfecte dochter waar ze altijd van had gedroomd.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Ann besloot haar 21e verjaardag thuis te vieren en nodigde al haar vriendinnen uit om geld te besparen.
Mama was de hele dag aan het koken, terwijl Ann op de bank gekluisterd zat aan haar telefoon. Natuurlijk moest ik ook koken en het huis inrichten.
« Waarom moet ik me klaarmaken voor Anns verjaardag terwijl zij gewoon op de bank ligt? » vroeg ik, terwijl ik probeerde mijn stem beheerst te houden.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
‘Omdat jij de grote zus bent,’ zei mama terwijl ze groenten sneed zonder me ook maar aan te kijken.
« Ann is geen kind meer, » zei ik. « Zij kan ook helpen. »
« Wat moeilijk voor je om te helpen!!! Je doet toch niks! » schreeuwde mama, terwijl ze het mes brak.
Ik klemde mijn kaken op elkaar. « Nou ja, ik werk gewoon fulltime en doe alles vanuit huis, » mompelde ik.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Wat zei je? » riep ze.
“Niets,” antwoordde ik.
Tegen de avond was er chaos in ons huis. Mensen zaten in elke kamer, eten lag overal en luide muziek vulde de lucht.
Mama hield Ann in de gaten en voldeed aan al haar wensen. Ann zat lachend op de bank met haar vriendinnen, zonder ook maar een vinger uit te steken om haar te helpen. Ik had een pauze nodig, dus glipte ik naar buiten en belde Peter.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Ik weet niet hoe lang ik het nog volhoud, » zei ik met trillende stem.
‘Je moet nog even volhouden. Straks hebben we een eigen huis,’ zei Peter.
« Ze behandelt me alsof ik niet besta, » zei ik. « Ze denkt alleen aan me als ze iets nodig heeft. »
« Ik begrijp niet waarom ze jou en Ann zo verschillend behandelt, » zei Peter.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Omdat Ann uit een huwelijk is geboren en mijn vader haar leven heeft verwoest, zoals ze dat graag zegt, » antwoordde ik terwijl ik tegen het grind schopte, waardoor er kleine steentjes door de lucht vlogen.
“Het spijt me, Theresa,” zei Peter.
Voordat ik kon antwoorden, schreeuwde mama door het huis. « THERESA! » riep ze. « THERESA, KOM HIER! »
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Ik moet gaan. Ik bel je terug, » zei ik tegen Peter. Ik hing op en rende naar binnen, mijn hart bonzend.
Ik vond mijn moeder midden in de woonkamer staan, omringd door gasten. Ze hield iets in haar hand, haar gezicht vertrokken van woede.
« Wat is er? » vroeg ik.
« WAT IS DIT IN GODSNAAM?! » riep ze, terwijl ze een positieve zwangerschapstest omhoog hield.
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexels
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexels
« Een zwangerschapstest?! » zei ik, terwijl ik hem aanstaarde.
« Ik zie dat het een zwangerschapstest is! Je bent een roekeloos meisje! » riep mama.
« Wat? Denk je dat het van mij is? » vroeg ik.
« Wie anders zou het zijn? » schreeuwde ze, haar ogen wijd open en wild.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Het huis zit vol mensen. Waarom denk je dat het van mij is? » vroeg ik. Ik had het gevoel dat alle ogen in de kamer op mij gericht waren.
« Omdat ik het in jouw kamer heb gevonden! » riep ze.
« Wat deed je in mijn kamer?! » riep ik terug.
« Ik ben je moeder en ik kan naar je kamer gaan wanneer ik wil! » antwoordde ze.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Het is niet van mij! » zei ik.
« Lieg niet! Denk je dat ik niet weet wat jij en Peter hebben gedaan?! » riep ze.
De muziek stopte. Iedereen staarde. De kamer leek te klein, de muren kwamen op ons af.
« Je bent een schande! Zwanger worden voor het huwelijk! » scandeerde ze.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« En jij bent niet anders! Jij bent ook buiten het huwelijk zwanger geworden! » antwoordde ik.
« En ik heb er elke dag van mijn leven spijt van! Als ik terug kon gaan, had ik niet bevallen! IK HAD JOU NOOIT HET LEVEN GEKREGEN! » schreeuwde ze.
Haar woorden kwamen als een klap in mijn gezicht. Ze had het over mij.
« Je bent een roekeloze vrouw die schande over onze familie brengt! Je kunt hier morgen beter weggaan! » voegde ze eraan toe.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
« Prima! » antwoordde ik. Ik draaide me om en rende terug naar mijn kamer.
Zodra ik de deur dichtdeed, viel ik op de grond. Tranen kwamen plotseling opzetten en ik schudde. Hoe kon een moeder zoiets tegen haar kind zeggen?
Ik wist dat de zwangerschapstest niet van mij was, en het kon me niet schelen van wie hij was. Ik kon geen minuut langer in dat huis blijven.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
De woorden van mijn moeder galmden door mijn hoofd, stuk voor stuk scherp en pijnlijk. Ik pakte mijn telefoon en stuurde Peter een berichtje.
Kan ik bij jou intrekken?
Zijn antwoord was onmiddellijk: Natuurlijk. Kom meteen.
Ik pakte mijn spullen tot laat in de avond in. Ik nam niet veel mee, alleen kleding, mijn oude fotoalbum en een paar boeken.
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Uitsluitend ter illustratie. | Bron: Midjourney
Elk voorwerp dat ik aanraakte, herinnerde me eraan hoe ongelukkig ik was geweest. Toen de zon begon op te komen, was ik al bij Peter thuis.
Hij omhelsde me stevig, zijn warmte was het enige wat me ervan weerhield in te storten. « Ze is je tranen niet waard, Theresa, » zei hij.
