Geen excuses meer, geen verwijten meer aan mij, geen verschuilen meer achter zijn vader. Sindsdien heeft hij elk bezoek gemist. Hij is niet één keer komen opdagen, geen enkele keer. De rechtbank heeft al een vervolggesprek gepland om de situatie te bespreken, maar mijn advocaat zegt dat de zaak praktisch rond is. Als hij blijft weigeren, worden de bezoeken opgeschort, niet beëindigd.
Ik zou ze later nog eens kunnen vragen als het beter gaat, maar tot die tijd staan ze in de wacht. Het is bijna surrealistisch hoe stil het sindsdien is geworden. Vroeger ontplofte mijn telefoon elke dag van de boze berichten. Haar vader was dan onophoudelijk woedend, maar nu niets meer. Het is alsof ze het opgaven op het moment dat de rechtbank oordeelde dat hij het was.
Ik had verwacht dat ze zouden blijven vechten, maar zonder een vader die een gevecht uitlokte, verdween mijn man gewoon. Ik voel me vreemd. Maandenlang was alles een gevecht. Hij was constant op zijn hoede, wachtend op de volgende truc, de volgende absurde zet, de volgende uitbarsting in de rechtszaal. Nu is er alleen nog maar stilte.
De zaak is nog niet officieel gesloten, maar iedereen weet hoe het afloopt. Mijn advocaat zegt dat we de zaak waarschijnlijk binnenkort zullen afronden en dat ik dan de volledige voogdij over het kind krijg, tenzij er een wonder gebeurt. Ze betwijfelt of dat gaat gebeuren. Ze heeft al genoeg van dit soort situaties meegemaakt. Update nummer vijf. Update voor iedereen die nog over is.
De zaak is officieel afgerond. De scheiding is vorige week afgerond en ik heb de voogdij gekregen. Mijn ex-man heeft de beslissing uiteindelijk niet aangevochten en is zelfs niet komen opdagen bij de laatste twee hoorzittingen. De rechter heeft zijn bezoekrecht voor onbepaalde tijd opgeschort vanwege zijn herhaalde afwezigheid en gebrek aan betrokkenheid. Als hij opnieuw een aanvraag wil indienen, moet hij aantonen dat hij stabiel is, een baan heeft en een opvoedingscursus heeft afgerond.
Ik bedoel, nooit. Dat is alles. Ik begon hier als vrouw en liet een alleenstaande moeder achter met de volledige voogdij. Het is niet het leven dat ik me had voorgesteld, maar het is een leven waarin mijn dochter en ik veilig zijn en niemand anders mijn beslissingen meer dicteert. Update zes. Hoe vreemd het ook klinkt, deze update gaat over mijn ex-schoonmoeder, over wie ik tot nu toe nog niet veel heb gesproken.
Ik dacht dat het een soort potplant was ter decoratie, maar ze deed iets ongelooflijk grappigs met mijn ex-schoonvader, en ik weet dat omdat hij me letterlijk belde om het me te vertellen. Ze verontschuldigde zich ook dat ze me niet eerder had geholpen, maar op dit moment weet ik niet of ik haar moet geloven, aangezien ze al heel lang met het Stockholmsyndroom kampt.
Hoe dan ook, blijf lezen, want ik moet er nog steeds om lachen als ik eraan denk. Ik denk niet dat mijn ex-schoonmoeder erg origineel was, maar ik heb nog nooit iemand gekend die zoiets heeft geprobeerd. Een paar maanden geleden, toen mijn ex-schoonvader ging drinken, kwam hij dronken terug, net voordat de vonk je de lucht in zou slingeren en op de maan zou landen.
Mijn ex-schoonmoeder maakte van dit afleidingsmoment gebruik en viel, terwijl hij sliep, volledig bewusteloos en poepte. Ze beweert dat het van de hond van de buren kwam, maar ik weet zeker dat ze het zelf had kunnen doen, om het zachtjes uit te drukken. Ze liet het bij de voordeur liggen, waar mijn man het de volgende dag zou kunnen zien.
Wat? Toen hij wakker werd, vond hij de buit en schreeuwde tegen hem dat hij moest uitzoeken wat het was. Toen vertelde hij hem een verhaal over hoe hij in een slechte staat thuiskwam. Hij poepte op de oprit, en zelfs een buurman zag het. Hoewel ik denk dat mijn ex-schoonmoeder een beetje overdreef toen ze zei dat hij steeds de naam van de man noemde, zijn beste vriend, en dat het zijn schuld was dat hij pijn had van het planten.
Maar het pakte goed uit, want hij wilde er nog steeds niet over praten, laat staan zijn vriend vragen wat er gebeurd was. Het is natuurlijk een leugen, en hij zou er makkelijk achter komen, maar mijn ex-schoonvader is doodsbang om die vraag te stellen. Hij heeft hem ook een paar keer op de bank voor de tv betrapt, starend in het niets.
Voor zover ik weet, is mijn ex-man ook gestopt met het opvolgen van haar advies, en mijn ex-schoonvader is ook gestopt met het geven ervan. Nou ja, dat doen ze nog steeds, maar er is een zekere angst aan beide kanten. Ten eerste, voor het geval mijn ex erachter komt – en zijn moeder kan bevestigen – wat hij zogenaamd heeft gedaan, niet dat het een leugen was. Ten tweede, voor het geval MX in een soortgelijke crisis terechtkomt na het opvolgen van haar advies.
