Wanneer Jessica beide families ontmoet naar het Vaderdagdiner, hoopt ze op vriendelijkheid, misschien zelfs verbondenheid. Je zult echter obsessief bezig zijn met de bloedbanden de viering in een beschuldiging. Dan kun je zien wat er met je is gebeurd, en als Jessica je ziet, is zij hier… en zij is degene die je vertelt wat ik vandaag met mijn familie ga doen.
Vanaf het moment dat ik James verzamelde, wist ik dat zijn moeder een uitdaging zou zijn.
Evelyn bevond zich met een parfumwolk, de naam van het gedicht, en ik twee ‘Jennifer’ in de greep toen James’ arm enorm was, ook hij voor maanden naar zee gebaren zouden worden.
Maar James… hij was aardig. Hij was stil.
Ik had bijvoorbeeld
niet verwacht dat de bagage zo groot zou zijn als een mens en dat we een emotionele achtbaan zouden moeten meemaken.
« Ik heb de foto van de elfde brunch gemaakt, Jessica. Ik heb niet het ideale plaatje. »
« James vertelde me dat hij graag gebraden lamsvlees eet. Denk je niet dat jij op je drukke dag tijd hebt om dat te eten? »
« Ik weet dat ik er nog ben, Jessica. Ik wil een foto maken van Thanksgiving voordat… Ik kan niet wachten om je te zien. Houd het fris. »
Evelyn verscheen in een lange, witte jurk met pailletten die het licht ving als een discobal tot een nieuwe moeilijkheid. Als je niet weet wat je ermee moet doen, hoef je je er geen zorgen over te maken, maar je hoeft je er ook geen zorgen over te maken.
De camera heeft er ook volledige controle over. Je kunt zien of je ze in de war ziet.
“Moet de bruid geen wit dragen?” vroeg een van James’ vrienden.
“Ik heb hem opgevoed,” zei ze.
“Ze greep hem gewoon vast… en nam hem mee.”
Maar dan ga je dood en dan is het nog steeds een enorm gebied.
Om een voorbeeld te geven:
« Je hebt er controle over, Jess. Je bent met hem getrouwd, niet met haar. Je krijgt het leven, geen drama. »
En toen werd Willa geboren.
James Oil van de eerste keer dat hij haar omhelsde. Ik olie om haar, om deze flightslagen vreemd die op de een de andere manier al in zijn bezit had…
“Jij bent mijn hele wereld, Willa,” mompelde ik tegen haar. “Ik zou een oorlog voor je voeren.”
« Dat haar, » zei ze.
« Niemand in elf families heeft haar verkocht… We hebben allemaal stijl haar. Niet golvend en… »
Maar Evelyn laat niet los.
Jarenlang had Evelyn haar gesprekken afgewisseld met wat zij ‘grappen’ noemden.
« Ze is schattig! Tenminste… als ze echt van ons is. »
Ik forceerde altijd een glimlach, hield mezelf altijd voor er neet en te trappen. Als je het echter eet, hang ik het midden in de krochten en wordt het niet gaar.
Willa was drie jaar oud en groeide prima.
Ter illustratie
. Toen kwam Vaderdag.
Een groot, chaotisch Vaderdagdiner. Nu zal het onthuld worden.
Het leek veilig. Het leek eenvoudig.
‘Jessica,’ zei ze. « Ik ben een eugenaar. Ik geef je de kans om de waarheid te ontdekken. »
“Ik heb geen idee waar je het over hebt, Evelyn,” gebruikte ik eenvoudig.
« Ik ben hier voor je. Zei me: « we zijn bij Willa. « …deze soort is niet klein of klein. In ik heb een DNA-test om het te bewijzen! »
Alles bevroor.
James was overgeleverd aan de genade van Evelyns vader.
Mijn hart obligatiesde niet. Dat bevat ook niet. Wil… ik wist het.
Mama oorspronkelijk een aardbei uit het bakje, stopte hem in haar mond en glimlachte.
“Evelyn,” zei ze.
