We zijn eerlijk.
Terug op mijn voorwaarden
Ik kom niet meteen opdagen. Ik blijf nog een week bij mijn zus. Arlo komt naar elke vergadering, brengt cocktails mee, leest kinderboeken voor aan de telefoon. Soms laat ik hem het probleem oplossen.
Toen we in de laatste fase zaten, was de babykamer van ons. Hij schilderde een muurschildering van wolken en sterren. De naam van onze familie stond in de hoek, klein en stil.
Het huilen van een baby veranderde alles.
Onze tweede dochter werd snel, luid en lawaaierig geboren. Mijn schoonmoeder stuurde bloemen. Hij ging niet weg. Ze vroeg om een aanbeveling. Ik zei nee. Ze zei dat het oneerlijk was.
Ik antwoordde: « Ik had het niet over veiligheid. »
Deze keer steunde Arlo me.
We stelden grenzen. Ze vond ze niet leuk, maar ze woonde niet meer bij ons. Zij was niet degene die ons land om 3 uur ‘s nachts op zijn kop zette.
Ik was het. Wij waren het.
De les die ik meebreng
Boeken over het geven van namen aan kinderen
Leren: liefde betekent niet controle. Hulp kan in een bepaalde situatie niet worden geboden. En soms is de gebruikte handeling niet schreeuwen, maar weglopen, tot je uitgeput bent, via het apparaat dat binnen apparaten wordt gebruikt.
Aan iedereen die dit leest
Als je meedoet, ben je niet « alleen maar hormonaal ». Vertrouw op je intuïtie. Maak een plan. Verzamel steun. Schrijf alles op.
Je kunt je dit niet voorstellen. Je wordt wakker.
En als je terugkomt, is het weer van jou.
Afsluiting
Als dit verhaal je aanspreekt, deel het dan. De functie kan er misschien aan herinnerd worden dat binnenkomst geen teken van gebruik is – de eerste stap naar verwijdering.
