Een warme avond:
mijn tweeëndertigste verjaardag moest eenvoudig maar bijzonder zijn. Mijn man, Mark, haalde alles uit de kast om een warme avond te organiseren. Onze woonkamer was versierd met kerstverlichting, kaarsen en een grote zelfgebakken taart op tafel. Hij nodigde mijn ouders uit, een paar goede vrienden en natuurlijk zijn ouders, evenals zijn zus en haar man.
De avond begon prachtig. Papa vertelde een grappige anekdote uit mijn jeugd waar iedereen om moest lachen, en mama maakte, zoals altijd, foto’s. Er hing een onschatbare warmte in de kamer: mensen zaten gezellig bij elkaar, kletsend bij borden en klinkende glazen, op de klanken van zachte muziek.
Het begin van cadeaus
Toen het tijd was om cadeaus te geven, sprong mijn hart op van dezelfde opwinding als toen ik klein was. Mijn ouders gaven me een envelop met geld en zeiden dat het was voor « een droom die ik nog niet heb waargemaakt ». Marks zus gaf me een attent en zorgzaam verzorgingspakket. Zijn moeder, Linda, had me een zachte handdoek gegeven, praktisch, zoals alles wat ze koos.
Toen stond Mark op en gaf me een klein fluwelen doosje. Mijn handen werden klam. Ik opende het langzaam en daar lag het: een delicate gouden ring bezet met een diamant die schitterde in het licht. Het was precies dezelfde die ik zo vaak had bewonderd, maar nooit had durven vragen.
“Mark… dat moet een fortuin gekost hebben,” fluisterde ik met trillende stem.
« Voor jou? Niets is te moeilijk, » zei hij met een glimlach die mijn hart deed smelten.
Ik omhelsde hem, gaf hem een kus op de wang en voor een moment voelde ik mij dolgelukkig.
Maar de sfeer veranderde.
