Wat ik zag, maakte me sprakeloos: in de woonkamer zat Hitesh naast een jonge vrouw – haar haar in een staart en gekleed in kleurrijke kleding – en ze had haar hoofd op zijn schouder rustend, lachend en kletsend. Erger nog, mevrouw Sarla was er ook. Ze maakte er geen enkel bezwaar tegen – sterker nog, ze serveerde vrolijk het eten en glimlachte, terwijl ze zei:
« De schoondochter is er niet meer. Nu kunt u ontspannen. Ik hoop alleen dat er iemand is die voor Hitesh zorgt. Riya is een braaf meisje. Ik mag haar heel graag. »
Ontdek meer
Technologie Gadget Accessoires
Gezondheid
Voetverzorgingsproducten
Gezondheid
Gezinstherapiesessies
Artikelen over gezinsleven
Online filmstreamingdiensten
Vitamines en supplementen kopen
Supermarkten
Zelfhulpboeken
Mijn oren begonnen te suizen. Het werd duidelijk dat de « reis » die ze had geregeld slechts een list was om me het huis uit te krijgen en plaats te maken voor iemand anders. De 2 miljoen roepies waren gewoon geld om me het zwijgen op te leggen – een troostprijs omdat ik was vertrokken zonder problemen te veroorzaken.
Die nacht ging ik niet naar huis. Ik huurde een kleine hotelkamer in Karol Bagh (New Delhi) en bracht de hele nacht woelend in bed door. Het was pijnlijk, maar ik weigerde toe te geven. Als ik zou blijven zwijgen, wist ik dat ik degene zou zijn die eeuwig zou lijden.
De volgende ochtend nam ik contact op met een advocaat in Saket, informeerde naar de verdeling van de bezittingen en startte de nodige procedures. Ik vroeg ook een vertrouwde kennis om concreet bewijs te verzamelen. Ik wilde dat alles transparant was.
Twee weken later, terwijl ze nog steeds dachten dat ik het naar mijn zin had in Europa, kwam ik de kamer binnen met een advocaat en een aktetas. Alle drie werden ze bleek. Hitesh stotterde, mevrouw Sarla keek verward en Riya keek snel weg.
Ik keek ze recht in de ogen – kalm, maar vastberaden:
Ontdek meer
