Hij maakte duidelijk dat biologie niet de bepalende factor was in zijn band met Willa – het was liefde. Ze was in alle opzichten zijn dochter. Zijn woorden veranderden de sfeer in de kamer en herdefinieerden wat het werkelijk betekende om een gezin te zijn.
Evelyn vertrok en verbrak voorgoed de banden. Maar in de stilte die volgde, vonden Jessica en James rust in het gezin dat ze hadden gekozen, niet een familie die door bloedbanden was verbonden. Joan trok in hun huis en bracht warmte, troost en verhalen, waardoor Willa elke dag kon zien dat een echt gezin op liefde is gebouwd.
Hun band werd sterker, er ontstond vertrouwen en onwrikbare genegenheid. Zo ontstond er een stimulerende ruimte waarin Willa kon floreren en zich zeer gewaardeerd kon voelen.
Jaren later besefte Willa dat familie niet wordt gedefinieerd door DNA, maar door degenen die er deel van uitmaken en blijven.
Ondanks de chaos bracht liefde hen samen. En soms is de sterkste liefde degene die weigert los te laten. Door elke storm heen bleven ze – en dat veranderde alles.
