Hij maakte duidelijk dat biologie niet de bepalende factor was in zijn band met Willa – liefde wel. Zij was in alle opzichten zijn dochter. Zijn woorden veranderden de sfeer in de kamer en herdefinieerden wat het werkelijk betekende om een gezin te zijn.
Evelyn vertrok en verbrak de banden voorgoed. Maar in de stilte die volgde, vonden Jessica en James rust in het gezin dat ze hadden gekozen, niet in het gezin dat door bloedbanden met elkaar verbonden was. Joan trok in hun huis en bracht warmte, troost en verhalen, waardoor Willa elke dag kon zien dat een echt gezin gebouwd is op liefde.
Hun band verdiepte zich, gebaseerd op vertrouwen en onwrikbare genegenheid. Dit creëerde een ondersteunende ruimte waarin Willa kon floreren en zich diep gewaardeerd kon voelen.
Jaren later besefte Willa dat familie niet wordt gedefinieerd door DNA, maar door wie er zijn en blijven.
Ondanks de chaos bracht liefde hen samen. En soms is de sterkste liefde degene die weigert los te laten. Door elke storm heen bleven ze – en dat veranderde alles.
