« Haal je spullen van MIJN gazon af voordat ik de politie bel! » Nadat mijn vader was overleden, gooide mijn stiefdochter al mijn familiebezittingen op het gazon, bewerend dat ze het huis had geërfd! Een paar minuten later arriveerde mijn zoon en werd ze hard getroffen door karma.
Toen de advocaat van mijn vader me belde voor het voorlezen van het testament, was ik druk bezig met het verplaatsen van dozen en het uitzoeken van tientallen jaren aan memorabilia. Ik kon het kantoor van de advocaat niet uitstaan, dus belde ik mijn zoon Matt en vroeg hem om te komen.
« Tuurlijk, mam, » antwoordde hij. « Weet je zeker dat je geen hulp nodig hebt met het opruimen van opa’s spullen? »
« Bedankt, maar ik red het wel, » antwoordde ik. « Ik ga later vandaag zijn spullen ophalen bij het verpleeghuis. Kom vanmiddag even langs en laat me weten of je hem iets bijzonders te vertellen hebt, oké? »
Ik was ervan overtuigd dat het voorlezen van het testament vlekkeloos zou verlopen. Ik had het mis.
Het verpleeghuis rook naar ontsmettingsmiddel en een vage geur van verwelkte bloemen, een mengsel waar mijn keel van dichtkneep. Ik haalde diep adem toen een jonge verpleegster me de spullen van mijn vader overhandigde, zorgvuldig verpakt in een eenvoudige, versleten kartonnen doos.
‘Alsjeblieft, mevrouw,’ zei de verpleegster met een zachte maar afstandelijke stem, alsof ze dit al honderd keer had gedaan.
Ik knikte en mompelde een zacht dankjewel terwijl ik de doos optilde.
Hij was niet zwaar, maar het leek nog steeds zwaar op me te drukken. Er zaten simpele dingen in: zijn favoriete versleten trui, een kleine Bijbel met een kaft die door jarenlang gebruik was gerafeld, en verschillende detectiveverhalen met ezelsoren.
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️
Advertentie
