Pauzeren
00:00
00:02
01:31
Dempen
Powered by
GliaStudios
Nadat hij uit de gevangenis kwam, had hij verschillende baantjes en spaarde hij beetje bij beetje totdat hij dat land kon kopen. Tien jaar lang bewerkte hij het, bouwde het huis, maar hij vertelde het nooit aan iemand.
Mijn moeder huilde en ik omhelsde haar, niet in staat een woord te zeggen.
« Oom, waarom heb je dat geld niet voor jezelf gebruikt? » vroeg ik.
« Ik heb niet veel nodig, » antwoordde hij. « Ik heb geleerd dat als we een fout maken, we alleen iemand nodig hebben die nog steeds in onze goedheid gelooft. Dit is mijn manier om dat vertrouwen terug te betalen. »
De dagen verstreken. Moeder herstelde zich, misschien dankzij de frisse lucht en de zoete vruchten uit de boomgaard. Ik hielp ze te verkopen aan reizigers.
Ze zeiden: « Deze vruchten hebben een andere, zoetere smaak. »
Mijn oom glimlachte en antwoordde:
« Omdat ze met dankbaarheid geplant zijn. »
Op een dag vond ik een oude houten kist in een hoek van het huis.
Op het deksel stond het volgende gegraveerd: « Als u dit leest, betekent dit dat ik nu in vrede rust. »
Ik opende de kist. Binnenin zat de eigendomsakte op mijn naam en een brief:
« Ik ben niet zo goed met woorden, dus heb ik ze geplant. Dank aan jou en je moeder dat jullie me niet hebben afgewezen toen iedereen dat wel deed. Wees niet bang om fouten te maken; wees bang om de goedheid in je hart te verliezen. »
Ik kon het niet uitlezen… tranen hielden me tegen.
Maanden later werd mijn oom ziek. Terminale kanker, zei de dokter.
In zijn laatste momenten in het ziekenhuis pakte hij de hand van mijn moeder en mompelde zwakjes:
« Zus… wat jammer dat Tin (ik) niet getrouwd is. Maar ik vertrek gelukkig. Ik weet dat hij nu begrijpt wat het betekent om goed te leven. »
Mijn oom overleed op een rustige middag.
De wake was simpel: geen bloemen, geen luxe, slechts een paar buren waren aanwezig.
Na de begrafenis stond ik midden in de tuin die hij had aangelegd.
De wind streelde de bladeren en ik zweer dat ik zijn stem hoorde:
« Haat de wereld niet. Leef goed, en het leven zal goed voor je zijn. »
Een jaar later was de moestuin van mijn oom veranderd in een grote plantage.
Daar halen we tot op de dag van vandaag ons brood uit.
