« Ik kan niet geloven dat ik dat niet heb gezien », zei hij uiteindelijk.
Al die tijd… Ik dacht dat hij gewoon ruimte nodig had. Ik dacht dat hij zou veranderen. Maar ik kan niet samen zijn met iemand die niet net zoveel van mijn zoon houdt als ik.
Aan het eind van de maand waren ze gescheiden.
Alex vroeg niet waar Wendy was of waarom ze verdwenen was. Ze hadden nooit echt een band opgebouwd en ze was altijd een bijfiguur in zijn leven geweest. Wat voor hem belangrijk was, was dat Matthew hem op een middag ophaalde en naar een kleiner huis reed met versleten vloeren, ongelijke gordijnen en een achtertuin vol potentie.
“Papa, betekent dit dat ik nu mag komen?” vroeg hij.
Matthew glimlachte en trok hem dichterbij. « Nee, maat. Dat betekent dat we nu samenwonen. »
En dat was alles wat Alex nodig had.
Ze brachten hun avonden door met het bouwen van dekenforten, racen met speelgoedauto’s en samen toasten. Er brak weer gelach uit, echt gelach.
Soms liegt de camera niet.
Soms laat het zien wat liefde níét is.
En soms helpt het je ontdekken wat liefde werkelijk betekent.
