Dikke rollen met honderd-dollarbiljetten. Ik heb ze twee of drie keer geteld.
Dertigduizend in onze leidingen gepropt alsof het een schatkist in een buitenwijk is.
« Wat is er in hemelsnaam aan de hand? »
De voordeur sloeg dicht.
« Jeremy? » « Ik ben thuis! »
Ik probeerde alles terug in de doos te doen, maar het was te laat. Mama kwam om de hoek en zag mij op de keukenvloer zitten. Rollen bankbiljetten lagen om mij heen verspreid als confetti.
Keukenrenovatie
Gewoon een voorbeeld
. De boodschappentassen vielen uit haar handen en de groene appels rolden over het linoleum.
« Oh mijn God! » « Wat heb je gedaan? » “Oh nee, nee!” Ze balde haar vuisten voor haar gezicht. « Waarom moest je dit nou vinden? »
“Mam, wie heeft het geld?” « En deze telefoon? » «
Ze liet zich in de stoel zakken en haar schouders zakten naar beneden, alsof iets in haar het eindelijk had begeven.
« Ik weet niet hoe ik je dit moet vertellen, Jeremy. Ik heb je mijn hele leven voorgelogen. »
Ik kreeg een knoop in mijn maag. « Waarover? »
« Je hebt een broer. »
Ik was helemaal van streek en kon niet bevatten wat ik zojuist had gehoord. « WAT? »
“Ik kreeg een baby toen ik 17 was… voordat ik je vader ontmoette.” Tranen stroomden over haar wangen. “Zijn naam is Gerard.”
Ik kon niet ademen of denken. « Waar is hij? »
Ik heb hem afgestaan voor adoptie toen hij vijf was. Ik was zo jong, Jeremy. Ik was bang. Zijn vader verdween zodra ik hem vertelde dat ik zwanger was. Ik wist niet hoe ik in mijn eentje een kind moest opvoeden.
“Heb je het nooit aan papa verteld?”
Hij schudt zijn hoofd. « Ik voelde me vernederd. » Na verloop van tijd werd het steeds makkelijker om te doen alsof er niets gebeurd was. Tot… »
« Waarvoor? »
« Gerard ontdekte me zes maanden geleden. We hebben een DNA-test gedaan en alles. » Ze veegde haar neus af met een trillende hand. « Ik was in het begin best enthousiast. Mijn zoon is nu volwassen. » « Maar toen… »
« Maar wat dan, mam? »
Hij begon om geld te vragen. Hij zei dat hij in de problemen zat en hulp nodig had om weer op de been te komen. Dingen verdwenen uit het huis… zoals het antieke zakhorloge van mijn vader, de ring van mijn oma. In het begin waren het gewoon kleine dingetjes.
Toen dook hij vorige maand op een avond op… in paniek. Hij gaf me zijn telefoon en al zijn geld. Hij zei dat ik het op een veilige plek moest bewaren zodat mensen ernaar konden zoeken. En toen verdween hij.
“Welke mensen?”
Om dit te illustreren. « Ik weet het niet! » Dit maakt mij bang. Hij wilde niets uitleggen. Ik heb alleen gezegd dat als er iemand komt en vragen stelt, ik moet zeggen dat ik hem nog nooit heb gezien. »
Ik zette de telefoon aan. De batterij gaf 3 procent aan. Het oproeplogboek bevatte tientallen nummers, waarvan de meeste tot dezelfde contactpersoon behoorden: « G. »
Ik draaide het nummer op de telefoon.
« Ja? » Een mannenstem antwoordde, schor en moe.
“Is dat Gerard?”
Lange pauze. « Wie wil dat weten? »
« Ik ben Jeremy. De zoon van Lisa. »
Nog een pauze, deze keer langer. Toen hij weer sprak, was zijn toon anders…zachter.
« Jeremy? Jij bent mijn broertje, toch? »
***
We ontmoetten elkaar bij Murphy’s Diner aan Highway 9. Ik zag Gerard meteen. Hij had hetzelfde donkere haar als ik en dezelfde stugge kaaklijn waarvan mijn moeder altijd zei dat die bij haar kant van de familie hoorde. Maar terwijl ik een watje was geworden door al dat eten dat ik tijdens het reizen had gegeten, zag hij eruit alsof hij uit steen was gehouwen.
Familievakantiepakketten
« Je lijkt precies op haar! » riep hij uit terwijl hij tegenover mij in de hut gleed.
