Alles leek perfect.
Maar perfectie is een gevaarlijke illusie.
Een maand later stortte mijn wereld in.
Troy liet me aan de eettafel zitten – onze tafel, waar we talloze keren met het gezin hadden gegeten, verjaardagen hadden gevierd en elkaar hadden getroost in ons verdriet. Maar deze keer klonk er geen warmte in zijn ogen, alleen liefde in zijn stem.
« Ik moet je iets vertellen, » begon hij, terwijl hij nerveus met zijn vingers op het hout tikte.
Zijn woorden bezorgden me rillingen. « Wat is dit? »
Hij haalde diep adem. « Ik wil scheiden. »
Mijn hart stond stil. Ik speurde zijn gezicht af naar enig teken dat dit een wrede grap was. « Scheiding? » herhaalde ik, het woord was vreemd voor mijn tong. « Troy, waar heb je het over? »
Hij aarzelde niet. Dat verzachtte de klap niet eens.
« Ik heb iemand anders ontmoet »
De woorden sneden als een mes door me heen. Ik balde mijn vuist op de rand van de tafel en mijn zicht begon te vervagen.
Ik heb nog nooit zulke pijn gevoeld.
In de weken die volgden, lag ik wakker en staarde naar het plafond, elk moment van onze trouwdag opnieuw belevend. Ik vroeg me af hoe het mogelijk was dat een liefde die decennialang had geduurd, plotseling niets meer betekende.
Maar uiteindelijk besloot ik hem te laten gaan.
We hadden afgesproken de scheiding geheim te houden voor onze kinderen totdat alles rond was. Ik was niet klaar voor hun vragen, hun medelijden en hun woede. Ik wilde gewoon stilte.
Drie weken later sloeg de stilte om in chaos.
Ik zat in bed en scrollde gedachteloos door mijn telefoon, toen er een melding op het scherm verscheen. Mijn hart begon te bonken. Een melding op Troys smartwatch.
Ik was helemaal vergeten dat zijn smartwatch nog steeds gesynchroniseerd was met mijn telefoon.
WAARSCHUWING: Er is een aanzienlijke daling van de hartslag gedetecteerd. Neem onmiddellijk contact op met uw arts.
De paniek sloeg me als een donderslag bij heldere hemel. Zijn dokter had hem gewaarschuwd voor hartziekten. Zou hij een hartaanval krijgen?
