Mijn man maakte me voortdurend belachelijk omdat ik niets deed, totdat hij mijn briefje vond nadat de eerste hulp me had meegenomen
Later hoorde ik dat Ethan naar beneden was gerend om Kelsey, onze buurvrouw en beste vriendin, te halen. Ze kwam aanrennen, keek me aan en belde 112.
Volgens Kelsey, mijn redder, stonden de jongens bij aankomst van de ambulancebroeders ineengedoken in de gang, zich aan haar vastklampend. Op dat moment was ik aan het dobberen en verloor ik mijn bewustzijn. Ik herinner me dat iemand om medicijnen vroeg, dat iemand anders iets om mijn arm bond en dat Kelsey’s stem zei: « Zorg alsjeblieft goed voor haar. »
Ze brachten me in een ambulance. Kelsey hield de jongens bij zich.
Een vrouw zorgt voor twee jongens | Bron: Pexels
Tyler kwam rond zes uur ‘s avonds thuis en verwachtte een warme maaltijd, orde, routine en opgevouwen was. In plaats daarvan was het chaos. De lichten waren uit, het speelgoed lag verspreid door de woonkamer, er hing geen etenslucht en de vaatwasser zat vol.
Hij vond mijn tas op het aanrecht liggen en de koelkast stond nog op een kier. Maar wat hem schokte, was het briefje op de grond. Het was van de keukentafel gevallen.
Er stonden maar drie woorden in mijn handschrift gekrabbeld voordat ik naar de eerste hulp werd gebracht.
« Ik wil scheiden. »
Een ongelukkige man leest een briefje | Bron: Pexels
Volgens Tyler, die me dit later allemaal vertelde, raakte hij in paniek en controleerde hij zijn telefoon om tientallen gemiste oproepen en berichten te vinden. Hij belde eerst mijn mobiel. « Opnemen… Madison… alsjeblieft… opnemen, » fluisterde hij paniekerig, maar er werd niet opgenomen.
Hij controleerde elke kamer en opende zelfs de kasten.
« Waar is ze gebleven? Waar zijn de kinderen? » vroeg hij, terwijl hij door zijn contacten scrolde om Zara, mijn zus, te bellen.
« Waar is ze? Waar zijn de kinderen? » vroeg hij met trillende stem.
Zara vertelde hem dat ik in ernstige toestand in het ziekenhuis lag, zwanger van ons derde kind.
« De kinderen zijn bij me. Ze is ingestort, Tyler. Het ziekenhuis heeft je meerdere keren geprobeerd te bellen, maar je hebt nooit opgenomen. »
Een gefrustreerde vrouw aan het bellen | Bron: Pexels
Zijn woede sloeg om in schok en schuldgevoel; hij liet de telefoon vallen en fluisterde: « Is dit een grap? »
