Ik antwoordde niet, maar sloeg mijn armen over elkaar en keek recht voor me uit.
De dokter bracht een stuk papier:
– De aanbetaling voor de behandeling bedraagt $ 10.000. John gaf haar je bankpas, maar het systeem gaf aan dat die geblokkeerd was. Hij kan niet geswipet worden. Als hij niet onmiddellijk geblokkeerd wordt, kunnen we hem alleen nog maar vasthouden.
Zowel John als zij werden bleek. John draaide zich naar me om en stamelde:
– Jij… opent de kaart, alstublieft…
Het meisje barstte in tranen uit, haar stem trilde:
– Ik heb geen geld… John heeft beloofd ervoor te zorgen…
Ik barstte in lachen uit, een bittere glimlach:
– Zorgen? Hij heeft het toch geregeld met het schoolgeld van mijn kind? Wat zielig, zelfs op dat moment dachten die twee alleen maar aan geld, niet aan de gevolgen die ze veroorzaakten.
John hief zijn hand op om me vast te grijpen, maar het infuus trok hem naar beneden. Zijn ogen stonden paniekerig, zowel bang als spijtig. Hij schreeuwde met schorre stem:
– Laat me niet achter… red me…
