Drie jaar later trouwde ik met Ryan Carter, een softwareontwikkelaar in San Jose.
We hadden een prachtige tuinbruiloft: zonlicht door de bomen, zachte muziek, ongeveer honderd gasten. Alles was perfect.
Totdat er een witte Tesla Model S voor de poort stopte.
De deur ging open en er stapte een beeldschone vrouw naar buiten in een crèmekleurige Chanel-jurk, een donkere zonnebril en glanzende rode Louboutins. De geur van dure Franse parfum volgde haar bij elke beweging.
De gasten draaiden hun hoofd om.
En ik verstijfde.
Het was Hannah.
Ze glimlachte alsof er niets gebeurd was, liep recht op me af en gaf me een dikke envelop.
« Gefeliciteerd, Amy, » zei ze zachtjes. « Vandaag is jouw speciale dag. »
Mijn handen trilden toen ik het opende, omringd door mijn man en al onze nieuwsgierige gasten.
Er lag geen geld in.
Alleen een gevouwen A4-tje.
Eerst dacht ik dat het een excuusbrief was,
maar dat was het niet.
Het was een bankafschrift, waaruit bleek dat er diezelfde ochtend precies 8.000 dollar naar mijn rekening was overgemaakt, met de opmerking:
