Achtergelaten met een rekening
Hij had gevierd moeten worden, niet met rust gelaten. Maar daar stond hij dan: mijn 74-jarige grootvader, aan de kassa van het hotel met een rekening van $ 12.000 in zijn handen. Zijn schouders zakten in elkaar terwijl hij probeerde het papier dat tussen zijn vingers trilde, vast te houden.
« Ze beloofden dat het hun schuld was, » fluisterde hij. « Ik wilde geen problemen veroorzaken. »
Ze rekenden erop dat hij stil zou blijven. Ze hadden nooit gedacht dat ik door die deuren zou komen.
Een man die altijd gaf
Slechts twee maanden daarvoor was opa met pensioen gegaan. Vierenzeventig jaar oud. Tweeënvijftig jaar hard gewerkt als machinist. Hij sloeg bijna geen dag over.
Hij was het type man dat ongevraagd een kapotte plank in je huis repareerde en vervolgens een briefje van twintig dollar op je aanrecht legde met de tekst: het was voor de lunch.
Elke verjaardag kwam hij met een kaart, altijd met geld erin. Hij vergat het nooit. Hij gaf altijd. En hij vroeg er nooit iets voor terug.
Het grote idee
Mijn tante stelde voor om iets speciaals voor hem te doen. Mijn neef Ashley straalde van enthousiasme.
« Laten we opa meenemen naar een resort, » zei ze. « Iets heel chiques. Hij verdient het. »
Het gezin sprong aan boord. Ashley regelde alles: vijf kamers in een badplaats. Ze boekte zelfs een privésuite met balkon, speciaal voor opa.
« Het is zijn beurt om te ontspannen, » hield ze vol.
