« Ik kan niet trouwen met iemand die haar roots verwerpt, » zei hij bedroefd. « Het spijt me. »
Marina stapte naar voren. « Het is waar. Ik ben niet haar moeder. Ik ben ingehuurd om te doen alsof. »
Emily zakte op haar knieën, terwijl haar wereld instortte. Tranen vloeiden rijkelijk.
Weken later ging ze weer naar de stomerij.
« Mam, » mompelde ze, « ik ben alles kwijt. Ik had het mis. Vergeef me alsjeblieft. »
Citlali omhelsde haar zachtjes. « Ik zal altijd van je houden, dochter. Maar nu moet je mijn respect terugwinnen. »
De tijd verstreek. Moeder en dochter begonnen weer zij aan zij te werken. Emily hielp met het vouwen van de kleding, zonder schaamte glimlachend.
« Je ziet er prachtig uit in die jurk », zei Citlali.
Emily glimlachte door haar tranen heen.
Nu begrijp ik dat niets meer waard is dan liefde en waardigheid. Een dochter zonder haar moeder is als een boom zonder wortels. En ik wil niet nog een keer verwelken.
