h belastingen. Ik dacht dat hij gewoon… overdreef. Ik wist het niet… »
« Maar je wist dat je tegen me had gelogen, » zei ik. « Je wist dat je meer had genomen dan je had beloofd. Je wist dat je mijn geld als hefboom gebruikte om schulden op te bouwen. En toen ik uiteindelijk nee zei, dreigde je mijn kleinkinderen van me af te pakken. »
Tranen stroomden over haar wangen.
« Hoe is het zo erg geworden? » vroeg ze. « Mam, hoe is het zo erg geworden? »
« Het is zo erg geworden, » zei ik zachtjes, « op het moment dat je besloot dat het voor mij makkelijker zou zijn om te liegen dan te zeggen dat je aan het verdrinken was. En het werd erger elke keer dat je deed alsof het water niet zo diep was. »
« Wat moet ik doen? » fluisterde ze. « Zeg me wat ik moet doen, en ik zal het doen. »
« Ik wil dat je de waarheid vertelt, » zei ik. « Deze keer. Tegen jezelf. Tegen je kinderen. Tegen mij. En ik wil dat u begrijpt dat er nu gevolgen zijn die niet ongedaan kunnen worden gemaakt door een verontschuldiging. »
Ze opende haar mond, sloot hem weer en vertrok zonder een woord te zeggen.
Hun laatste offensieve zet was een zeer kostbare rechtszaak.
« Mevrouw Thompson, » zei de zilvergrijze man op mijn veranda, terwijl hij me een smetteloos visitekaartje overhandigde. « Ik ben Frederick Morrison, senior partner bij Morrison, Klein & Associates. Wij vertegenwoordigen uw dochter en schoonzoon. »
Ik herkende de naam van het kantoor van de rechtszaak wegens ouderenmishandeling.
« We zijn hier om een oplossing te vinden die de harmonie in uw gezin herstelt, » zei hij, terwijl hij mijn woonkamer binnenkwam alsof hij die al bezat. Zijn twee jongere collega’s stonden als boekensteunen om hem heen. « Onze cliënten zijn bereid u volledig terug te betalen: de aanbetaling, de hypotheek, de rente en vijftigduizend dollar om uw problemen te dekken. In ruil daarvoor willen we graag dat u akkoord gaat met het hervatten van uw hypotheekbetalingen totdat we deze regeling hebben afgerond. »
Ik keek hem aan.
« En waar, » vroeg ik langzaam, « krijgen een werkloze man en zijn vrouw, die parttime in de detailhandel werkt, zoveel geld vandaan? »
Hij glimlachte zoals alleen mannen die nooit hoeven te kiezen tussen boodschappen en benzine kunnen glimlachen.
« Michaels ouders, » zei hij. « Dr. Charles en Patricia Henderson. Heel rijk. Vreselijk beschaamd door het gedrag van hun zoon. Ze willen dat dit stilletjes verdwijnt. »
Er klopte iets niet aan.
« Wat gul van ze, » zei ik. « Ik moet dit onafhankelijk verifiëren. Als het waar is, zal ik uw aanbod overwegen. Zo niet… »
« Natuurlijk, » zei hij kalm. « Ze komen morgen. Ik zal mijn assistent de details van hun reis laten sturen.
Zodra zijn glimmende zwarte sedan was weggereden, belde ik David.
« Ga even kijken hoe het met Dr. Charles en Patricia Henderson gaat, » zei ik. « Nu. »
