Alex was in het begin beleefd—bijna te beleefd. Hij bracht bloemen mee, ruimde op na het eten, noemde me ” meneer.”Maar ik voelde het ongemak. Hij vond het niet leuk hoe ik altijd in de buurt leek te zijn. Hij wilde haar voor zichzelf. En al snel wilde ze dat ook.Magische treehouseFairy tale cottage
Ik probeerde een stap terug te doen. Ik heb lange wandelingen gemaakt. Ik heb uren in het park doorgebracht. Ik begon zelfs vrijwilligerswerk te doen in de bibliotheek om ze de ruimte te geven. Toch groeide de spanning. Ik hoorde ze ‘ s nachts fluisteren. Ik zag de blikken die ze wisselden toen ik de kamer binnenkwam.
Toen kwam die dag. Ik stond op het punt om mijn gebruikelijke ochtendwandeling te maken toen Lila me vroeg om te gaan zitten. Haar handen trillen. Ze kon me eerst niet in de ogen kijken, maar toen ze dat deed, vloeiden de woorden als vergif uit.
“Er is hier geen plaats meer voor jou. Je moet gaan.”
Ik keek haar aan, wachtend op een vleugje spijt. Er was geen. Zelfs niet toen ik stilletjes mijn enkele plunjezak pakte en vertrok zonder te vragen waar ik naartoe moest.Magische boomhut
Ik had $387 op mijn rekening staan. Dat was het. Nog geen pensioen, geen pensioenplan, geen back-up. Ik bracht mijn eerste nacht door op het treinstation. De betonnen bank was hard en de kou kroop in mijn botten. Maar het ergste was niet fysiek.
Het was de stilte in mijn hoofd waar haar stem vroeger was.
