« Ja, » gaf ze toe, haar hart was zwaar. Toen ik de foto nog eens bekeek, werd de gelijkenis onmiskenbaar duidelijk. Geraakt door haar kwetsbaarheid, omhelsde ik haar op een troostende manier.
“Het spijt me zo dat ik aan je loyaliteit heb getwijfeld. Maar waarom huilde je dan zo vaak in de kamer? « De vraag bleef tussen ons hangen, vervuld van bezorgdheid.
Candice zuchtte, een zucht die doordrenkt was van verdriet. “Ik huil omdat ik nooit de kans heb gehad om mijn biologische vader te leren kennen. En bovendien kan ik niet in het leven van mijn broer zijn zonder mijn moeder en vader pijn te doen,’ bekende ze, haar stem brak door het gewicht van haar woorden.
Ik stelde haar gerust, mijn stem zacht maar vastberaden. « Maar het is niet jouw schuld. Het was je moeder die alles verpestte. Je hebt het recht om je tweelingbroer te kennen, lieverd. »
Een echtgenoot die zijn vrouw omhelst | Bron: Shutterstock
Ze aarzelde, haar conflict was duidelijk zichtbaar. » Ik weet het niet. “Het is niet zo makkelijk,” gaf ze toe, terwijl de complexiteit van haar emoties bloot kwam te liggen.
Er zijn al een paar dagen verstreken, maar mijn vrouw denkt nog steeds na over hoe ze met deze situatie om moet gaan. Het besluit om contact te zoeken met zijn broer is verschrikkelijk en heeft ernstige gevolgen voor zijn familie.
Wat zou jij doen als jij in onze schoenen stond?
