“Ja,” gaf ze toe, haar hart zwaar. Toen ik de foto nog eens bekeek, werd de gelijkenis onmiskenbaar duidelijk. Geraakt door haar kwetsbaarheid, omhelsde ik haar op een troostende manier.
« Het spijt me zo dat ik aan je loyaliteit heb getwijfeld. Maar waarom huilde je zo vaak in de kamer? » De vraag bleef tussen ons hangen, vervuld van bezorgdheid.
Candice zuchtte, een geluid vol verdriet. « Ik huil omdat ik mijn biologische vader nooit heb gekend. En bovendien kan ik niet in het leven van mijn broer zijn zonder mijn vader en moeder pijn te doen, » bekende ze, haar stem brak onder het gewicht van haar woorden.
Ik stelde haar gerust, mijn stem zacht maar vastberaden. « Maar het is niet jouw schuld. Het was je moeder die alles verpestte. Je hebt het recht om je tweelingbroer te kennen, lieverd. »
Een man omhelst zijn vrouw | Bron: Shutterstock
Ze aarzelde, haar conflict was duidelijk zichtbaar. « Ik weet het niet. » « Het is niet zo makkelijk, » gaf ze toe, terwijl de complexiteit van haar emoties bloot kwam te liggen.
Er zijn al een paar dagen verstreken, maar mijn vrouw denkt nog steeds na over hoe ze met deze situatie moet omgaan. Het besluit om contact op te nemen met zijn broer is een lastige beslissing die verstrekkende gevolgen heeft voor zijn familie.
Wat zou jij doen als jij in onze schoenen stond?
