Het diner dat allemaal bestaat
. Mijn naam is David. Ik ben 50 jaar oud en al bijna twintig jaar alleenstaande vader. Mijn vrouw overleid toen elf dochter Emily nog maar drie jaar oud was. bestaan zijn wij tweeën – vader en dochter – die samen ons leven vormgeven.
Emily is naakt 22 recentelijk afgestudeerd in grafisch ontwerp. Ze is net begonnen met werken bij een creatieve startup in het stadscentrum. Dit is zeer discreet en is afhankelijk van haar relaties. Ik heb haar nooit onder druk gezet. Mijn enige advies was: « Zorg ervoor dat de persoon die je kiest je respectert. »
Er werd een verwarmingsklus
uitgevoerd in de garage, waar Emily met een snelle reparatie binnenkwam. Haar auto kon naar de weg, maar is mogelijk beschadigd.
« Pap, » zei ze, « ik nodig mijn vriend vanavond uit voor het eten. Hij wilde je ontmoeten. »
Ik verstijfde zelfs – niet omdat ze een vriendje had, maar door de manier waarop ze het zei, een beetje minder, een beetje nerveus.
“Hoe lang heb je een relatie met hem?” vroeg ik.
“Bijna vijf maanden,” antwoordde ze snel. « We weten dat je moet wachten, maar… ik weet niet wat ik moet doen, maar ik weet niet wat ik moet doen. »
Ik knikte en verborg mijn verrassing. Die avond dekte ik de tafel en kookte een klassiek diner: gebraden kip, aardappelpuree, caesarsalade en appeltaart die op het aanrecht stond af te koelen.
Eerste indruk
: Precies om zeven uur ging deurbel. Emily stond naast een lange man in een wit overhemd. Hij meldde zich voor Mark en zei dat hij in de cybersecurity werkte. Je hand stond nog steeds op de rand van de dood, en het duurde niet lang.
Houd er rekening mee dat u SmallTalk wel kunt gebruiken, maar niet. Emily leek ongewoon onhandig – ze liet haar vork vallen, toen haar servet en mortste vervolgens een glas water. Haar handen trilden elke keer als ze zich iets op te rapen voelen.
De derde keer dat het gebeurde, boog ik me voorover om te helpen – en verstijfde. Haar been trilde en een grote blauwe plek krachtige zich uit van haar enkel tot halflange haar kuit.
Ze keek me aan en forceerde een glimlach, maar haar ogen smeekten om hulp.
