Het geluid van iets zwaars dat in het zwembad viel, sneed als een geweerschot door de middagstilte. Even dacht ik dat er misschien een stoel in het water was gevallen, of dat een van de honden achter een bal aan was gesprongen. Toen zag ik het: een roze-witte naaimachine die langzaam in het water zakte, met belletjes die omhoog kwamen toen het licht op de metalen naaldplaat viel. Mijn dochter, Lily, gilde het uit.
« Nee! » Ze rende al naar de rand van het zwembad, de tranen stroomden over haar gezicht voordat ze er überhaupt was. « Het is van mij! Mam, het is mijn apparaat! »
Ik verstijfde in de deuropening, de boodschappentassen hingen nog steeds om mijn schouders. Op het terras stond mijn ex-man Mark met zijn armen over elkaar, zijn kaken op elkaar geklemd, en keek hij overal heen, behalve naar Lily. Naast hem glimlachte Rachel – zijn vrouw, de stiefmoeder van mijn dochter. Glimlachend.
« Ze moest een lesje leren, » zei Rachel met een koude, scherpe stem. « Misschien negeert ze haar plichten de volgende keer niet als ze haar dat opdragen. »
Lily knielde bij het zwembad en greep hulpeloos naar haar naaimachine, die naar de bodem was gezonken. Het had haar zes maanden gekost om te sparen – kinderopvang, online handgemaakte tassen verkopen, op alles besparen. Deze naaimachine was haar droom. Haar ticket naar de vrijheid.
Mark mompelde uiteindelijk: « Rach, misschien was het… »
« Begin er niet over, » snauwde ze. « Je was het er mee eens dat ze haar verwend hebben. »
Hij reageerde niet. Hij bewoog niet.
Ik ruimde de boodschappen langzaam op, mijn hart bonkte in mijn oren. « Dus jullie vonden het allebei verstandig? De jongen in het zwembad gooien omdat hij niet snel genoeg was om de vloer te vegen? »
aanbevolen door
