Een niet te verwaarlozen lichtgevoeligheid.
Maar deze schoonheid heeft ook nadelen. Groene ogen zijn – net als lichtgekleurde ogen in het algemeen – vaak gevoeliger voor natuurlijk licht. De reden? Een lagere concentratie melanine, wat het netvlies minder beschermt. Langdurige blootstelling aan de zon kan deze delicate pupillen snel vermoeien. Het dragen van een zonnebril met filter en regelmatige controles bij de oogarts zijn daarom essentiële dagelijkse routines.
Niet altijd vleiende overtuigingen door de geschiedenis heen.
Er was een tijd dat groene ogen duur konden zijn… heel duur. In de middeleeuwen werd deze kleur geassocieerd met hekserij. En als een vrouw bovendien rood haar had, kon ze zonder meer van kwade spreuken worden beschuldigd. Een onterechte maar hardnekkige overtuiging, die smaragdgroene ogen lang met een sluier van wantrouwen omhulde… voordat ze eindelijk werden herkend om hun bijzondere schoonheid.
Een duizendjarig genetisch erfgoed.
Het is geen toeval dat groene ogen al generaties lang in bepaalde familielijnen voorkomen. Sporen van deze kleur zijn al in de bronstijd aangetroffen! Zelfs vandaag de dag is de kleur nog steeds bijzonder aanwezig bij bevolkingsgroepen van Keltische of Germaanse afkomst. Een discrete link tussen generaties, subtiel overgedragen door genen.
