Als familieman en fervent hardloper was hij de belichaming van vitaliteit. Op 51-jarige leeftijd waren er geen tekenen dat hij leed aan een van de gevaarlijkste vormen van kanker. Maar een symptoom dat hij onschuldig achtte, zette zijn leven op zijn kop. Vandaag deelt hij zijn verhaal om degenen te waarschuwen die, net als hij, een ernstig waarschuwingssignaal zouden negeren.
Een doorgewinterde atleet die zonder waarschuwing werd verslagen
Lee Rawlinson, vertegenwoordiger van een winkel met medische benodigdheden en vader van twee kinderen die verslaafd is aan hardlopen, leidde een druk leven. Zijn gezonde levensstijl, fysieke conditie en regelmatige lichaamsbeweging leken hem te beschermen. Achter dit schijnbare uithoudingsvermogen ging echter een waarschuwingssignaal schuil.
Het begon allemaal met een stekende pijn in zijn onderbuik, die hij toeschreef aan vermoeidheid, stress of spierspanning. Hij raadpleegde een arts en onderging tests; er werd niets abnormaals gevonden. Gerustgesteld hervatte hij zijn dagelijkse activiteiten zonder er nog een seconde over na te denken.
Een subtiel symptoom… dat zoveel meer verborg.
Deze aanhoudende pijn werd een vast onderdeel van zijn dagelijks leven, draaglijk maar toch ongewoon. Tot de dag dat het heviger werd: het straalde uit naar zijn rug, als een « onzichtbaar mes », zoals hij later zei. Toen ging hij naar de spoedeisende hulp.
De diagnose was gesteld: vergevorderde alvleesklierkanker, al uitgezaaid naar de lever. Het was een schok. Hoe kon zo’n subtiel ongemak zo’n ernstige ziekte verhullen?
