De laborant arriveerde met vriendelijke ogen en vaste handen. Hielprikken. Wattenstaafjes. Etiketten dubbel gecontroleerd, driemaal gelezen, gescand met een draagbaar apparaat dat bij elke match zachtjes piepte.
De uren tussen het verzamelen en de uitslag waren elastisch – lang en ze kwamen en gingen weer terug. Verpleegkundigen kwamen en gingen vriendelijk. Emily kroop in de stoel bij het raam, haar hoodie een kleine cocon. Op een gegeven moment fluisterde ze: « Mam, zelfs als iemand een fout maakt… zullen we nog steeds van haar houden. Toch? »
Sarah kuste haar haar. « Juist. Liefde is geen label. Maar de waarheid doet er ook toe. »
Tegen de avond kwam dokter Patel langs en pakte een stoel. « Ik weet dat wachten soms voelt als de langste gang, » zei ze. « Wat er ook in de krant staat, we loodsen u erdoorheen. »
« Wend je hier ooit aan? » vroeg Sarah, niet beschuldigend, maar gewoon moe.
« Aan de intensiteit van families die diep liefhebben? » Dr. Patel glimlachte flauwtjes en oprecht. « Ik hoop het niet. »
De envelop op het bureau
Twee dagen later ontmoette meneer Reynolds hen met een map die hij zorgvuldig in beide handen hield. De technicus stond naast hem. Linda bleef bij de deur hangen en wringde een tissue uit tot het een zacht touw was.
« Bedankt voor uw geduld, » begon meneer Reynolds. « De resultaten zijn duidelijk. »
De technicus opende de map. « Baby A – de baby in uw kamer – komt genetisch overeen met u beiden. Er is geen discrepantie. Ze is biologisch gezien uw dochter. »
Opluchting kwam niet zo snel, eerder een bevrijding – Sarah ademde met haar hele lichaam uit. Ze drukte Olivia dichter tegen zich aan en sloot haar ogen. Een lange seconde lang was het enige geluid in de kamer de zachte ademhaling van een pasgeboren baby.
« Er is nog iets wat u moet weten, » voegde de technicus er voorzichtig aan toe. « De tweede baby, ook Olivia Grace Walker geheten, behoort zoals verwacht tot een ander gezin. Een interne audit bracht echter ‘s nachts een fout in de afgedrukte etiketten in de kinderkamer aan het licht: er werden twee bordjes gegenereerd met identieke volledige namen en opmaak. De digitale systemen en bandjes waren correct; er was geen sprake van verwisseling. Maar de dubbele naambordjes – in combinatie met de zeldzame overlapping van namen – wekten de indruk van een verkeerde identificatie. We zijn ons proces aan het aanpassen om zelfs die visuele verwarring te voorkomen. »