Anatoly’s hand ging instinctief naar de radio. « Controlepost, dit is controlepost nummer 3. Obstakel op spoor 2, vlakbij kilometerpaal 19. Mogelijke aanwezigheid van een persoon. Ik activeer de noodstop. » Hij drukte op de rode noodstopknop, waardoor het sein volledig stopte en het gangalarm afging.
Op het hoofdspoor zag een goederenmachinist de bloedrode trein naderen en trok aan de noodrem. Het metaal gierde; een rij wagons trilde en brulde; de natuurwetten smeekten om genade.
De eersten die er waren… Twee onderhoudsmonteurs, Anya en Petrov, waren het dichtstbij. Ze scheurden de ballast los, hun laarzen gleden over de grond, hun longen brandden. De claxon scheurde opnieuw door de lucht, dit keer dichterbij, en schreeuwde een waarschuwing. Anya viel op haar knieën en haar vingers fladderden wild naar de vastgelopen wieltjes. Petrov schoof zijn koevoet onder het frame.
« Op drie! » « Een… twee… » De stoel weigerde te bewegen.
Anya had geen andere keus dan de veiligheidsgordel los te maken, haar armen om Mila heen te slaan en te trekken. Petrov schoof zijn handen onder de knieën van de vrouw. Ze wankelden achteruit toen de stoel eindelijk loskwam en met een metalig geratel op de stenen neerstortte.
De locomotief raasde even later voorbij, een wolk stof en hitte geselde hun gezichten. De oude sjaal bolde op, wapperde in de wind en viel terug op de rails, glanzend als een vlag halfstok.
Lees meer op de volgende pagina >>
