« Mam, ik weet niet of je me van bovenaf kunt zien… maar ik heb het voor je gedaan. »
Soms zegt een simpele tekening meer liefde dan duizend woorden.
Een jongen, met tranen in zijn ogen en een hart vol herinneringen, ging voor een leeg vel papier zitten… en tekende zijn moeder.
Degene die hem knuffelde als het misging. Degene die in hem geloofde toen niemand anders dat deed.
Elke lijn was een herinnering. Elke schaduw, een knuffel.
Toen hij zijn tekening liet zien… begreep niemand het.
Ze zeiden tegen hem:
« Je moet verdergaan… »
« Deze tekening brengt haar niet terug… »
